rare dagen.
Leni is één en dat werd gevierd. Met slingers, confetti, taart en een kroon.
Leni is geweldig! Ze doet het echt goed. Ze is zoooo lief en ondernemend. Ze kruipt gezwind (en snel!) het hele huis rond. Geen deur houdt haar tegen (of ze moet echt goed dicht zijn, wat in ons huis zelden het geval is). Ze begint te babbelen, naast het gebruikelijke papa en mama zegt ze nu pop, titsche (lichtje of kindje, da’s dus voor interpretatie vatbaar), poe (poes), kek (kijk) en waarschijnlijk nog veel meer. Leni houdt van poezen, boeken en poppen. Ze vindt haar zussen uitermate grappig, ze zwaait, geeft kussen en knuffels en ze gilt als ze haar zin niet krijgt (en nu is dat nog grappig). Op haar verjaardag kreeg ze haar 5de tand. Een moeder kan alleen maar trots zijn, nietwaar!
Maar verjaardagen zijn rare dagen.
Ze maken me altijd vrolijk en blij, maar tegelijk ook melancholisch en emotioneel.
Ik leef op die dagen altijd een beetje in het verleden…
Een jaar geleden beviel ik van mijn dikste baby in het holst van de nacht… Wat een dot was ze.
En, waar is mijn kleine baby nu gebleven? Waar is dat jaar naartoe? Bovendien heb ik helemaal niet genoeg foto’s genomen! Soms heb ik nood aan een pauze-knop.
Gelukkige verjaardag lieve schat. Je was een heerlijke baby. Ga nu maar een geweldige peuter zijn!