"Buraya, bir inanç bir inat koydum. Tut ki unuttun, tekrar bak, o inat neyse, sen osun."
dear-milena reblogged
Tiksindim bu hayatı çamur deryasına çevirenlerden.
Tiksindim, aynı nefesi paylaşmaktan bir canavar sürüsüyle.
Tiksindim bu güzelim topraklarda doğup büyümeye çalışan meleğimsi filizleri koparmaya göz koymuşlarla aynı coğrafyada yaşamaktan.
Yazdım, okudum, sesim titredi kimi zaman.
Çünkü kabullenemiyorum!
Çünkü bıktım artık!
Bıktım!
Sevgiyle 🌿
Şarkısı var:
dear-milena reblogged
Dark woods
Bu dünyaya ait değilmişçesine nahif
dear-milena reblogged
Şunu imzalayıp mümkün olduğunca fazla kişiye ulaştırır mısınız???? LÜTFEN.
dear-milena reblogged
“Kimseden çıkartmadım öfkemi, saçlarımı uzatmak için kimseye söz vermedim.Kimseye yakın değilim inan susmaktayım, uzağında değilim unutmanın…”
Şu kızı özlüyorum
dear-milena reblogged
“Aldatıldığımız önemli değildi yoksa Herkesin unuttuğunu biz hatırlamasak Gümüş semaverleri ve eski şeyleri Salt yadsımak için sevmiyorduk Kötüydük de ondan mi diyeceksiniz Ne iyiydik ne kötüydük Durumumuz başta ve sonda ayrı ayrıysa Başta ve sonda ayrı ayrı olduğumuzdandı”
dear-milena reblogged
Yeni şarkı alarmı
Bir akşamüstü dosttan gelen bir ses... Nasıl bir hikâyesin sen, kim bilir?
"Şuramda sarı sarı,
Şuramda ığıl ığıl çocuk büyüyor"
✨
"Her şeyim tastamam. Sadece bir daha kendime ihtiyacım var."
Bugün seni bu müzikte buldum
Dünyayı Ardında Bırak 🎬
dear-milena reblogged
dengede olmayışımı kendimden bile gizleyerek benim dengemi bozmayınız deyip durdum. her şey olması gerektiği gibiyken, güzel bir İstanbul sabahında -hem de boğaza karşı- kendimi ağlamaklı buldum. belki de artık gitmeliyiz, o şehirden, bu ülkeden, şu kendimizden. neden birinin uğurlar olsun demesine ihtiyacımız olsun? gidelim der gideriz martılar bile unutur yol dediğimiz patikaları.