ne yarım yangındın! romatizmalı eklemlerinle, bir hükümet arsızlığı suratının tam ortasında, kapımdasın. sızılarına deva, dizlerim, diz kapaklarım, kaval kemiklerim, çantanın ön gözüne koyup giderken şiddetimden tuttuğum nefesi, hala bırakamadım. tutmayan dizlerime, bisikletinle çarpıp kaçtın
Konuşmamız gereken şeyler var, susmamız gereken yerler ve yerinin gelmesine rağmen ağızdan çıkmayı reddeden kelimeler. Edilen yeminler var, tutulmayan sözler ve ardında bir ceset bırakıp gidenler var. Nedenler var, “nedenler”, Neden sevmedinler, neden gelmedinler, neden gittinler.. Hayatımızın içine edenler var. Bunu yaparken bize “seviyorum” diyenler.
-ö.s.ö.
Beyinlerimiz savaşsın isterdim, ama görüyorum ki silahsızsınız bayım.
yere göğe sığmaz deli bir huyun var vuslata engel olamazsın
Bu bir distopyadır gerçekleşmesi dahilinde dünya çok daha kötü bir hal alacak kapitalizm köleleştirmeye devam edecek, petrol yerini ölümcül su savaşlarına bırakacak, bilmem kaçıncı Afrika açlık oyunları büyük bir coşkuyla izlenecek, ekonomik kriz nirvanaya ulaşacak ve ben öleceğim
Birbirlerine bunları yapan insanların Tanrı'ya yapabileceklerini düşündüm, o kadar çok seviyordum ki tanrıyı onlardan uzak tutmalıydım
Yakarışlar pişmanlıklar arasından Bertaraf oldum da geldim Bi vaha ortasında abıhayat nedir bilmeden geldim Bir çocuk hüznüyle Bir kadın sessizliğiyle Bir adam gururuyla düştüm yollara Zerdüşt değildim Derviş değildim bir yokluğun içinde hiç oldum da geldim Ne Mecnun'u kıskandım Leyla'sı olamadım diye Ne şeytani kıskandım cenneti tadamadım diye Hissizleşip öyle geldim Alçak değildim Bedbaht değildim Biçare değildim Yolumu kaybettim de bir şey bulamadan öyle geldim
Kendimle savaştayım. Eğer kaybedersem, kazanacağım.
Plütonlu hayallerim var benim Bakmadan ardıma gideceğim Kolumu kanadımı kırıp Yeni bir sayfa açıp Aklımı başımdan atıp Defolup gideceğim Plütonlu hayallerim var benim Suya bile hasret kalmayacağım Bir şişe şarapla Bir paket sigara alıp Kalbimi geride bırakıp Defolup gideceğim Plütonlu hayallerim var benim Oksijen bile aramayacağım Son nefesimi içime çekip Ciğerlerimi dağlayıp Özlemleri silip atıp Defolup gideceğim 03.03
Gelişleriniz mi daha berbat yoksa gidişleriniz mi Karar veremedim Ağız dolusu kahkahalarınıza mı sevinmeli okkalı küfürlerinize mi Karar veremedim Ama hiçbiri umrumda değil inanın bana Artık biraz daha gidiyorum buralardan Kendime bavul hazırlama zahmetine dahi girmeden Gidiyorum Gelmeyin peşimden Aramayın beni Sormayın kimseye Unutun adımı, yüzümü, sesimi Ben unutacağım Hiçbir hatıra kalmayacak eskiye dair Unutun kötü olan her şeyi Yeni bir hayat kuruyorum kendime Affedin beni Sizleri geride bırakıyorum Mutluluğu bulmaya gitmiyorum Kendimi bulmaya gidiyorum Affedin beni Hatıraları yaktım Gözyaşlarımı sildim attım Yazılarımı, şiirlerimi yaktım Gidiyorum Affedin beni..
O kadar güzel şeyin içinde söylediğin tek bir cümle senden soğumama yetiyor
Söylediklerinin arasındaki köprüden atlayıp intihar ediyorum
Ayaklandı gidiyor, içimdeki tüm duygular
Çok değişmişsin dediler, değiştirenler utansın dedim
Çok sevdiğimden değil zor sevdiğimden
Olur da sesini duyup aramak istersen diye Graham Bell telefonu icat etti. Duygularınla tek başına kalma diye, Howard Armstrong radyoyu icat etti. Olur da acını bastırır diye söyledi Sezen Aksu bütün şarkıları. Bir gün duygularını, acılarını, hatıralarını içinde tutamayıp yazmak istersin diye Nicolas Conte kalemi icat etti. Belki günün birinde yeri gelir de bütün yazdıklarını silmek istersin diye Charles Condamiene silgiyi icat etti.. Mesafe sorunu daha çabuk çözülsün diye Gervett Morgan trafik ışıklarını icat etti. Robert Boyle, derin bir aşk acısından sonra sarmış olduğu sigarayı yakmak için kükürtlü bir kibriti icat etti. Lidyalılar parayı, Mezopatamyalılar birayı, Smirnoff kurşuna dizilme tehdidine rağmen votkayı icat etti. Sonra sen.. Gitmek diye bir şeyi icat ettin. İcadını seveyim,,
