O kadar sene sonra rastgele fotoğrafına rastlamak da varmış.

Biliyor musun, hiç acımadı canım. Hatta bir gülümseme belirdi yüzümde. Güzel sevdim, sevdik ve sonra da bittik…

Büyüdük be. Ne ara büyüdük ben de anlamadım. Daha geçen gün gözyaşları içinde duygularımı yazıyordum burada. Acılarımı paylaştım sizinle. Aşkımı paylaştım. Ne ara geçti bu zaman? Ne zaman büyüdük böyle ? Ne ara hatırladığım acılara gülümser oldum? Büyümek böyle bir şey mi ?

SANA SARI LALELER ALDIM, ÇİÇEK PAZARINDAN.

Anladım deme bana boşuna, anlayamazsın. Sen hiç istenmeyen taraf olmadın çünkü. Salaklık bende. Hadi, git şimdi.

Geldin, sevdik, yaşadık, BİTTİK…

Bazı insanlar ayakkabımıza girmiş çakıl taşı gibi etki ediyorlar hayatımıza. Rahatsız edici. Çıkarıp atın, gitsin.

“Erkekleri kadınlar, kadınları hormonları yönetir”

Bazı insanlar yokken daha güzeldir. Bırakın öyle kalsınlar.

Nasıl başlasam konuya bilmiyorum. Seni çok özledim bunu bi söyleyeyim. Bayağı oldu gözlerini yakından görmeyeli. Yokluğuna dayanmak zor bu günlerde. Her gün gelmesende arada aklıma geliyorsun, kalbim hızla atıyor, sanki bir yanımı hissetmiyorum, yeni bir yaraya tuz basar gibi acı çekiyorum, çok olmadan geçiyor. Artık eskisi gibi gözlerim dolup ağlamıyorum, ağlasamda senin için degil kendi aptallığıma aglıyorum. Çoğu şeyi unuttum bu iyi bir şey. En önemliside kokunu unuttum. Konuşmalarımızı unuttum sana yalvarışlarım hariç.

Güzeldi, geldin, yaşadık ama olmadı sevemedin.

İnsan, büyük bir sevgi ve ilhamla yazılmış uzun bir cümledir, fakat imla hatalarıyla doludur.

Kanatları vardı onun,

çünkü kalbi yerinde duramıyor, uçmak istiyordu.

Çünkü onu sevmek, bu güne kadar yaptığım en doğru şeydi.