- bana cennetin nimetlerini anlat!

- rasûlullah orada.

“O söylediyse, doğrudur.”

ramazan serin başlar, kadir gecesi gökyüzü bulutsuz olur, kurban bayramının ikinci günü yağmur yağar. bu böyledir.

içindeki, ne vakit hatırlasan, ne vakit dokunsan seni ağlatan o kırık şey. kırıklarıyla birlikte orada öylece duran, batmasın, acıtmasın diye hatırlamamaya, dokunmamaya çalıştığın o şey.

bir yol göstermiyor olması da bir yoldur, bizi doğru yola ilet.

“sakın mahzun olma,sakın ümidini yitirme; dünyanın en meçhul,en ücra köşelerinde bir taşın arasında hayat bulan çiçeği unutma,rabbin nurundan yarattığı kalbini ummadığın anda hafifletir,serinletir ve seni asla unutmaz.”

“..şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana ya rabbi,” diyor münaacat’ında ismet özel. “taşınacak suyu göster,kırılacak odunu. kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde. bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin,tütmesi gereken ocak nerde?”

“kaburgan canına da batsa,bir nefes dermanın da olmasa,sırtından vurulup düşsen de yere,düştüğün yerde ağlama,kalk ve koş. iki kolu da koptuğu halde sancağı bırakmayan musab bin umeyr gibi. rabbin bahanelere sığınanları sevmez.”

sen beni kör kuyularda.

eğer bir gün yersiz yurtsuz kalırsan,yorulursan,soluklanmak istersen şunu hatırla: senin başını sokacak bir evin vardı,sen orayı yıktın.

beni kafamın içindeki dünyayla bir saatliğine vedalaşmak zorunda bırakan o an, mitoloji kitaplarından kalma lanetli bir aşkın içinden gelmiş gibi bir yüz ifadesiyle karşımda durmasından ibaretti.

“rabbim ışığa ihtiyacım var,kelâmından bana ışık ver.”