Vuur Ongedoofd

“Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed.”

“Ik wil hard leven en geen spijt hebben. Ik wil veel doen in weinig tijd, ik wil voelen dat ik besta en mijn longen laten branden. Ik wil schreeuwen en drinken en vallen om vervolgens weer op te staan en door te rennen. Maar ik ben onhandig, ik struikel veel te snel en van schreeuwen word ik hees. Mijn hoofd loopt vaak over en ik ben soms zo moe dat ik dagen slaap. Ik wil een tsunami zijn, maar ben meestal niet meer dan een kleine regenplas.”

“Soms moet ge uw haar korter laten knippen dat dat ge het eigenlijk wilde, soms moet ge de trein missen omdat ge zo verdoken zat in uw boek dat hij voor uw neus passeerde, soms moet ge uw nagelbed verkloten aan iets onnozel en nog twee dagen met die pijn ervan rondlopen, soms moet ge blijven doorbijten en rond slenteren met een hiel vol blaren, soms moet ge in een kauwgom trappen met uw favoriete sneakers, soms moet ge perongeluk uw muziek samen met de andere apps sluiten terwijl ge net aan uw favo nummer zat, soms moet je nat regenen terwijl je net je haar gedroogd hebt, soms moet ge die leuke broek voor de rest van de dag verpesten met een misplaatste hap spaghetti, soms moet ge uw koffie scheef houden en de vloer onder knoeien, soms moet ge de mensen tegen u laten lopen op te smalle voetpaden, soms moet ge net een platte band hebben wanneer ge ergens op tijd moest zijn, soms moet ge net ingedeeld worden voor een groepswerk met de meest passieve personen uit die hele aula van 700 man, soms moet ge langs de verkeerde persoon gaan zitten die net iets te actief is geweest voor de bestendigheid van zijn deo, soms moet ge een grappig stuk uit een film in de cinema missen omdat ge zo nodig moest plassen, soms moet ge met uw sokken in een plas water gaan staan, soms moet de pech u tegemoet komen. Anders zou het geluk toch ook maar saai zijn, niet?”

“Laat de regen alles maar eens wegspoelen.”

“Go then if you must, but remember, no matter how foolish your deeds, those who love you will love you still.”

“Ik vind dat je de demonen uit je verleden knal in de ogen moet durven te kijken. Met alles wat ermee samengaat: zien en durven te benoemen wat er met jou aan de hand is geweest. Durven de pijn te voelen van de wonden die je hebt opgelopen. En dat gevoel weten op te tillen tot iets wat jezelf overstijgt en je weer gezond maakt. Op die manier krijgt je leven zin.”

“Kleine zorgen kun je delen Maar er is een soort verdriet dat mensen niet meer kunnen helen en dat hoeft ook niet.”