Akala ko di ko na mabubuksan 'tong account ko. Sayang mga hanash ko here nung bata pa ko.

Ang lungkot pala pag di niya ko kinakausap. Masyado akong dependent. Nagseselos lang na naman ata ako??

Di ako yung tipo ng tao na pala post ng kung ano sa mga sns na meron ako. Sa fb parang once a year nga lang ata akong nagpopost or nagsheshare ng posts. Sa twitter naman rants and sa IG is art eme lang. Dito naman yung mga bagay na di ko mashare sa iba kong sns accounts.

Lalo na, di mo ko mapipilit na magpost ng video na nagbabasa ako ng ... Kaya ayun nag-deactivated na lang ako sa fb. Hahahahaha.

Kahit 2 years na yung lumipas, di ko pa rin makalimutan. Kasalanan talaga ang magbukas ng fb/messenger ng boyfriend. Kasi masasaktan ka lang sa makikita mo. Hahahahaha. Kaya never ko na ulit binuksan fb niya eh. And I will never na ulit. Sana.

Gusto ko lang naman mag-ipon ng remembrance para if tayo pa rin sa future, may mababalikan ako/tayo. Kaso napakahirap mo minsang ayain mag-picture.

Kaya kahit naiisip ko minsan na mag-take ng picture natin or kahit ng view kung nasaan tayo, di ko na lang magawa.

Tapos minsan nakakalungkot na lang kasi makikita kita na ikaw yung mag-aaya or ang dali sa iba na ayain ka.

Napakababaw ko talaga. Hahahahaha. Pero syempre di ko naman 'to maoopen-up sayo.

Gusto ko pumunta ng ibang lugar na ako lang mag-isa, na hindi ka muna kasama.

Di ko na rin alam... Nakakawalang gana.