akala ko wala na :(
akala ko wala na akala ko di na ako masasaktan pag makikita kita may iba na. akala ko kakayanin ko na harapin ka..Ginawa ko lahat para ibaling ung isip ko, kakaisap sayo, kakaiyak, gustong gusto ko na makalimot. Akala ko kahit makasama pa kita sa isang area e kaya ko na AKALA KO LANG pala yun in just one click lahat ng effort ko kalimutan ka nabalewala at bigla ko na lang nararamdaman na tuwing may katxt ka nagseselos ako tuwing may kausap ka di ko mapogilan magsungit, dahil nasasaktan ako ilang beses ko pinigilan na maramdaman yun kasi ayoko na e, ayoko na ulit masaktan pero sa tuwing makakasama kita di ko mapigilan para ako nagiibang tao oag kaharap na kita at wala ako magawa kundi aminin sa sariki ko MAHAL PA DIN KITA at ung pagmamahal kung nung una kita pinaglaban e hindi naman nagbago. Ang hirap kasi may araw na pinpakita mo maybconcern ka pandin sakin lalo na pag tayo na lang naiiwan sa station, na nakikita ko na nagiiba mood ka din pag may kausap ako iba pero kung alam mo lang, alam ko naman na alam mo, alam ko naman na alam mo pa din na mahal kita ng sobra. And one day bigla mo kinausap ayaw sana kita kausapin kasi nga nagseselos ako ang dami dami mo ktxt tapos bigla mo binitiwan ung salita na baka di na ko pumasok baka di na ko mag renew and suddenly gsto ko umiiyak pero ayaw ko pakita pumunta ako cr at dun ko binuhos lahat ng nararamdaman ko. Bakit kahit sinu na lang gusto ko tanungin bakit ko maramdaman lahat ng toh. If youre leaving sana hindi ka na sinama sakin sana hindi ka na gnrupo sakin kasi siguro mas less yung sakit mass less ung mararamdaman ko. Sobrang gulo ng isip ko bakit kailangam Lord isama pa sya sakin kung mawawala din pala sya. Bakit kailangan ipaalala na mahal konpa siya kung mawawala din naman siya kasi di ko na maitindhan e. Ang dami ko na ginawa para makalimutan siya pero bakit ganun...DO I DESERVE OF ALL THESE...and now im thinkingbdo indeserve to fight ung sa work ko...kasi baka ganun din baka laban ako ng laban pero in the end ako din ang malaglag....
