Araştırıp inceleyen bir düşünce adamının sevgiyi yitirmemesi, insanların istek ve aptallıklarını kibir ve gurura kapılmadan karşılaması, ama onların kendisini avuçlarına almalarına izin vermemesi gerekiyordu; bilgelikle şarlatanlık, rahiplikle göz boyayıcılık, başkalarının yardımına koşmakla çıkarcılık arasında topu topu bir adımlık yol vardı ve insanlar özveriyle yapılmış bedava bir yardımı kabullenmektense bir dolandırıcıya paralarını kaptırmayı, bir şarlatanın kendilerini sömürmesini öpüp başlarına koyuyordu.
Bir yardımın, bir iyiliğin karşılığını güven ve sevgiyle değil, para ve malla ödemekten hoşlanıyorlardı daha çok.
Herkes başkalarını aldatıyor, başkalarından da kendisini aldatmasını bekliyordu…
Hermann Hesse
