— (via ozlemedimsanma)

ölümden korkuyorum. hayallere kavuşamadan, iyi ki yaşamışım bu hayatı demeden ölmekten. bu ne kadar ağır bir şey biliyor musunuz?

kafamı yastığa koyduğumda içimde bir şeyler çok acıyor ama öldüğümde siz beni o iplemez gülüşümle hatırlayacaksınız

Zaten sen her zaman “az sonra gidecek” gibiydin.

— Dostoyevsky (via sokaktakiyazar)

çok karışığım. bir yanım her şeyin olması gerektiği gibi olduğunu, başıma gelen her şeyi hak ettiğimi ve kabullenmem gerektiğini söylüyor. diğer yanım ise hala umutlu ve bir şeylerin düzeleceğini söylüyor. bu ikisi arasında ben eziliyorum.

“Her şey olacağına varır. Biri ya da bir şey senin için doğruysa eğer, hayat o şeye ya da o insana seni daima götürür. Bütün engellere rağmen o yolun sonuna varırsın. O yolun sonu insana, her şeye değermiş dedirtir. Bunlar olur, olacak. Sadece zamanı var.”

Bahane bulmak çok kolaydır, öfkeliydim dersin, senin yüzünden dersin, beni bu hale getirdin dersin. Biraz yürekli olanlar “Ne olursa olsun yapmamalıydım” diyenlerdir, Allah karşımıza hep yürekli insanlar çıkarır umarım.