idk if im really awake sometimes, or if im dreaming, you know when youre from this extra long dream where you dont want to wake up from, but you do for god knows whatever reason it is. you try so hard to go back to sleep and try to remember each detail that reminds of you of that moment where your subconscious was in control. idk man. its like your extremely tired, and your just zombie-ing around, making sense of whats really going on, like wow the car crashed, is this a dream, o wait its real, did i hurt someone. a close friend once told me about moments where we think we've been already, some call it dejavu or something, he told me that its just our brain forgetting to put certain memories in our short term memory folder, and accidentally puts it in our long term folder so we think weve already been in that situation but it hasnt really happened and we're all just reading badly organized files in our storage. it makes sense, but then again. ok im not making sense. or like how ice king from advtime after his curse cause of wearing the crown for to long, is always in this post dream phase where he has flashes of extremely emotional and familiar situations, and for a short time he makes sense as a character, but after sometime he reverts into this loon, as if hes just woken up from sleep and cant really make sense of this dream that has happened, well anyway what im trying to say is that as much neolib takes such a huge tol on us, especially in the lifestyle that we're in, alot still has to do on how we cling on to our immediate collectives, from friends, fam and our comrades, and how they keep us sane. ive read that u knw we have to make cognitive decisions and environmental changes for things to get better, but sometime you just don't feel it, even if youre trying. idk. idk if im really awake, or if im dreaming or just a sorry excuse of a half awake robot, you know when youre from this extra long dream where you want to wake up from, but you dont for god knows whatever reason it is. you try so hard to wake up and try to remember how reality works because u think ur in a dream but ur not

its not

yo, someone's mental health illness isn't supposed to be cute

an excerpt from my everyday

im too tired man to do anything that used to make me happy

so ive had this feeling that i have been existing like a rectcled object, but more as a recycled person/friend. there are times that i feel that i am less valued, or less important to even listen to, cause i have already been used, and my importance in time will keep on depreciating and in the end be thrown away. so ive been putting effort so that i can make new friends(like real living being not non existential ideas that only come when im alone), but all recently all of them drives me to the point of self doubt, its like yes we can be friends but as long as i get what i need and after that its either the cord is cut or there will be this slow death of a relationship that has now been built upon, and in the end will be destroyed.

there are days that i feel like i havent been alive for the past 23 years. almost no life, barely recognizing things that i have built relationships upon. sometimes its hard to get a hold on everything thats happening. its like the world is spinning at ten times the speed that you can get to point a (realizing reality) to point b (accepting it).

iwwd mrch 8 2018

kayo ang tagadala ng buhay at bukas,

babae dapat lang kayo magbalikwas,

ang sainyong damdamin at katawan

ay hindi kagamitan o laruan.

nanay kayong kumakalinga sa lahat,

asawang nagbibigay ng pagibig na sapat,

mga kasintahang kahati ang bukas,

at taga dala ng kasihayang walang kupas

pero hindi lang yun, hindi kayo pang kama,

o libangan na hinahanap pag malamig na,

kayoy mulat sa katotohanan, at kinabukasan

kaya bisig niyo ang kalahati ng kalawakan.

maniningil kayo para sa lahat ng pinsaslang,

mga inalipusta ng magulong lipunan,

mga batang namatay sa gutom at komplikasyon

mga inagawan ng lupa, bahay, karapatan at nasyon

lahat ng ito naka ukit sa mga balat niyo,

lahat ng nanhipo, nanitsit, nangupal at pumito

mga lalakeng nanggaling rin sa puki ng kababaihan

mukhang nakalimutang kung kanino siya utang

may araw rin lahat ng nagpagamit ng patriyarka

lahat siya papapiliin kung magpapaiwan o sama sila

kasi pag dumating na ang bagong lipunan

kung saan ang mga bahid at tanikala ay magbabaklasan

isang mundo kung saan pantay na ang mga uri ng tao,

kung saan wala nang makaaaangat, wala ng mga disipolo

wala ng balakid nang kasarian o anumang oryentasyon,

ang diskriminasyon at ala ala nalang ng dating henerasyon

ngunit malayo pa to sa ngayon kung hindi tayo kikibo,

kailangan niyo tong pandayin gamit ang inyong braso,

gamit ang maso na magtatayo ng haligi nang bukas,

at kamay niyo na hahawak ng ilaw sa paparaing na pagpatas.

If the world conspires against it, is it still worth it?

Tawagin mong pobre, anarkista, tamad, basura, bobo, pahirap lalo sa middle class, silang asa raw ng asa, mga magnanakaw ng bahay, reklamo ng reklamo, palibre, pasan ng lipunan atbp. Tawagin mo sila ng kahit ano na para bang unti unti mo ng inaalis ang kanilang pagkatao. Ikahon sila sa termino, para masikmura mo rin ang kanin na tinanim ng magsasaka, inani nila ng mga manggagawang bukid, kinarga at diniskarga ng mga mala-manggagawa, rinepak, at binantayan ng kontraktwal na manggagawa, at ngayon na binili mo siya nararamdaman mo na ba ang sarap ng pawis ng iba. Kaya mo ba ginagawa nila? Siguro dahil nakaapak kana rin sa mga matataas na gusali, akala mo di mo na kailangan umapak sa lupa o kalsada na sila rin ang may gawa? Pag nag bago na ang lipunan dahil sa pag pursigi nila, at abutin ang pagkapantay pantay, ipagkakait kaya nila sayo ang ipinagtagumay ng nakakarami? Pipiliin mo kayang kainin ka nalang ng lupa kesa humingi ng tawad dahil sa taas parin ng pagtingin mo sa sarili mo. Hindi ka nila kailangan, pasan na nila ang lipunan at di hamak na mas mabigat yun, sa gasing hibla na panglalait na nanggagaling sa konyo mong labi.

I think I've spent more time smoking cigarettes than have been writing an apology for you.

Hagardo

Sa bawat hithit ng alala, ay bumubuga ng pagluksa. Ang pag daloy ng kamatayan sa lalamunan tungo sa baga, at ang pag labas ng panandaliang sigla. Sabi ko sayo noon kailangan mo ng alisin sa sistema mo ang mga bagay na nakakasira ng buhay. At Simula rin ata yan ng natiyak mo ng may hatungan tayo.

Ano nga ulit ang pangalan mo?

Paumanhin nakalimutan ko kung ano ang madalas tawag sayo ng mga tao na tinitignan ka lang sa mga titik na una mong iginuguhit sa patlang na pangalan. Hindi ko kasi agad naitatago sa balon ng isip ko ang mga bagay na tribyal, at mas naaalala ko kung paano ka mag salita, kung ano ang mga kilos mo, kung tinatakpan mo ang bibig mo pag humahalakhak ka. Kung pwede kanaring tawaging intsik sa kasingkitan ng mga mata mo, o lolo dahil sa mga guhit ng noo mo. Mas nakikilala kita kung gaano ka kahigpit makipagkamay, o kung ano ang mga kwento sayo ng mga toong hindi mo kaibigan. Ano nga pangalan mo? Baka Justin, parang Justin Timberlake na magaling naman ata kumanta, o Justin beiber pero saka ko na bibugyan ng depinisyon. Pwede rin Manny, parang bata na karakter sa isang sitcom, o si pacqiauo na sitcom ang galawan ng nasa kongreso pa siya at ngayon sa comedic senado. Pwede rin belle, para sa beauty and the beast na tinanggap na apihin ng halimaw, o kaya parang pangalan rin ng bakeshop na nagbebenta ng leche flan na masarap. Napaka komplikado ng mga pangalan, pwede ka naman pangalanan na "lucky" pero ubod karin ng malas, pero sa totoo lang baka dahil sa kapitalismo, ang hirap kahunin ng mga tao, para silang quantum object na walang tiyak na lugar at bigat pero alam mong nanjan. Kaya ko lang naman tinatanong pangalan mo kasi napansin kong nakikinig ka, napansin kong nagtataka ka, napansin ko rin na gusto mong pansinin, at napansin ko na gusto mo rin makilala. Ang labo.

Paano ba gumawa ng kandado

Una, kailangan mo ng branso, Yung malagintong bakal na mas barato, Tulad ng malagintong puso na mabilis maglaho.

Ikalawa, humanap ng bakal na pang porma. Yung matigas at marahas na pang baka. Pang baka ng atrasadong itsura. Yung walang silbing hilaw na materyal, Kung walang manggagawang tagahubog ng kalakal.

Ikatlo, maghanap ng pang-gatong. Ayusin ang apoy para sa lumalagablab na pugon.

Ikaapat, tiyakin ang lakas ng apoy at init. Yung tulad ng ragasa ng pagibig at dala nitong sakit.

Ikalima, sinsinin ang mekanismo ng kandado. Tignan ang bawat maliliit na parte at piraso. Titignan at basahin tulad ng mga libro at lumang liham na binigay mo.

Ikaanim, alisin na sa pugon, at palamigin. Ibabad sa tubig, saka pakinisin. Alalahanin kung paano lumambing, Ang balanse ng lakas at hinhin.

Ikapito, ihanda ang sarili sa pag bubuo. Ang pag tagpo ng mga noon, ngayon, at paano. Hawakan at buuhin ang mga alaala at lahat ng piraso. Ngayon, kaya mo na siyang gamitin pang kulong at sarado.

Paano ba gumawa ng susi.

Una nakalimutan ko na. Natatandaan ko lang na dapat bago mo ikulong ang isang bagay sa nakaraan, dapat naaalala mo rin kung bakit mo siya pinakawalan.