I have it close by, too.

Get money, don't be no lame.

En niemand op deze avond wist dat Uncle Phil uit Fresh Prince of Bel-Air aanwezig was?

George Clinton (Parliament, Funkadelic) & the G.O.A.T. Bushwick Bill (Geto Boys)

Lil B speelt in zijn eigen veld

Het is lang wachten op de komst van Lil B. Zijn bijnaam, The Based God, is beter voor deze gelegenheid. De aanwezigen vanavond wachten al een paar uur op het moment dat het internetfenomeen zijn intrede maakt.  De 155 Myspace pagina’s, de 260 videoclips op youtube hebben hem een grote fanbase opgeleverd. Vooral in Amerika, maar ook in Europa kan de 21-jarige rapper uit Californië op support rekenen.

De ruimte tussen de pilaren van de Maassilo is goed vol wanneer Lil B het podium opkomt. De mensen juichen niet, maar schreeuwen in koor de insidersleuzen als ‘Fuck My Bitch Based God’ en ‘Swag’. Lil B kijkt lacherig en verrast om zich heen door het enthousiasme, maar dat heeft te maken met de mooie cafés waar Nederland wereldberoemd door is, zo zegt hij zelf.

Wanneer je meer dan 1500 nummers hebt, kan je gemakkelijk een show van anderhalf uur doen. Lil B doet vanavond alleen de hits. Die staan in dit geval niet voor een hoge positie in de top 40, maar voor nummers met het hoogste aantal kijkers op youtube. Bijvoorbeeld Like A Martian, Where Dem Based, Ellen Degeneres en Charlie Sheen. Lil B heeft geen backup nodig; het publiek kent alles woord voor woord. Na een freestyle over de instrumental van Dead Presidents raakt de show in hogere sferen. Onder kosmische muziek steekt The Based God een positief verhaal van een kwartier af, waarna hij op de foto gaat met fans. De warmte is duidelijk voelbaar door de liefde die de fans hem geven.  Nog duidelijk onder indruk van het enthousiasme, gaat hij zitten voor een interview.

Had je zo’n respons van het Europese publiek verwacht?

‘Ik had het niet eens durven dromen’, zegt Lil B met een glimlach waardoor zijn grills volledig te zien zijn. ‘Toen ik naar Europa kwam, dacht ik dat mensen voor een leuk feestje zouden komen, maar dat ze zo bekend met mijn werk zouden zijn vind ik ongelooflijk.’

Je hebt alleen maar de hits gedaan, wat alleen partytracks zijn, maar op je officiële albums hoor je vooral een diepzinnige Lil B. Denk je dat het publiek daar niet op zat te wachten?

‘Je wilt horen wat je kent, natuurlijk. Ik krijg zoveel support door die bekende nummers en als mensen dieper graven, horen ze de boodschap die ik echt aan het verspreiden ben. Ik heb liefde in mijn hart en denk alleen maar positief. De nummers op mijn album zijn beter om alleen te luisteren dan de mixtapetracks. Ik voel het enthousiasme als ik die nummers doe en dat wil ik het publiek geven. Dat ze mijn carrière verder volgen is een zegen.’

Was dat ook je masterplan om bekend te worden? Honderden nummers uitbrengen en uiteindelijk de echte insteek laten horen?  

‘Ik maak muziek die ik wil maken en wil luisteren. Dat zorgt ervoor dat ik in mijn eigen veld speel en mijn muziek tot een kunst maak. Zolang ik dat blijf perfectioneren heb ik plezier in het vak. Ik promoot positivisme en dat hoor je ook in nummers die compleet anders zijn dan wat je op m’n albums hoort. Het belangrijkste is dat mensen losgaan op mijn muziek. Op die manier vergeten ze hun zorgen en dat is wat positief zijn voor mij inhoudt. Dat vind ik belangrijk.’ In 2005 had je een hit met je groep The Pack genaamd ‘Vans’. Toen was je vijftien, nu ben je 21. Wat is het verschil met de bekendheid die je toen had en die je nu hebt?

‘Met The Pack waren we vooral jong en onwetend. We wilden niets met andere rappers te maken hebben. We voelden onszelf heel stoer omdat we heel Amerika opeens rondgingen. Die respons kregen we ook van andere rappers. We werden niet serieus genomen. Nu ik alles alleen doe en keihard aan het werk ben, zie ik een heel andere kant van de rapscene. Bijvoorbeeld Lil Wayne en 50 Cent steunen mij enorm in wat ik doe en dat opent een heleboel meer deuren dan vroeger. Nu voel ik me een OG.’

Maar je draagt ondertussen nog steeds dezelfde Vans als toen je bekend werd.  Pas als je een miljoen zou verdienen, zou je nieuwe schoenen kopen. Lukt het na deze tour?

‘Ze houden me eigenlijk met beide benen op de grond. Elke keer dat ik ze aantrek voel ik de drang om mezelf te bewijzen en geschiedenis te schrijven. Het is belangrijker dat ik een miljoen in mijn ziel heb dan op mijn bankrekening. We zien wel wanneer het tijd is voor nieuwe schoenen.’ Foto's gemaakt door Ali Mousavi vind je op www.aliwasthere.com 

Far I x The Soul Pilot

Rakim deelt zijn kennis met hiphopstudenten

De liftdeuren op de tweede verdieping van de Herman Brood Academie (HBA) gaan open. Is het hem? Nee, het zijn de hiphopstudenten. Twee uur ’s middags en nog geen verlossend teken. Een muis bezwijkt onder de tafel aan de spanning van het wachten. Kort na de laatste stuiptrekkingen van het beestje verschijnt er een licht door de ramen van de lift. Een man met helwit jacket en een rode New York-cap loopt met zijn volgelingen de verdieping op. Het is hem. Het is The God Emcee.

     Aanvankelijk begon de dag om elf uur, maar door deze late aankomst moet de planning gewijzigd worden. Met een tourschema van 48 shows in vijftig dagen wordt het hem niet kwalijk genomen. Rakim, inmiddels 43 jaar, neemt op deze ‘vrije’ dag immers de tijd om zijn kennis door te geven aan de jongere generatie. Voor mensen die Rakim niet kennen: in de tijd van The Box rapte hij in ‘Addictive’ van Truth Hurts. Leraar op de HBA en rapper Winne onderstreept het belang van een dag als deze. “Rakim staat bekend om de impact die hij op de hedendaagse manier van schrijven heeft gehad”, zegt hij. “De studenten kunnen iets leren van de manier waarop hij dat voor elkaar heeft gekregen en de manier waarop hij zichzelf presenteert. Hij is echt een grootheid in de hiphopwereld”. Winne was nog te jong om de opkomst van Rakim bewust mee te maken, maar dat maakt zijn invloed er niet minder op. Winne: “Nas wordt gezien als de eerste afstammeling van Rakims stijl. Zijn teksten hebben mij flink beïnvloed en dat maakt hem tot een indirecte inspiratiebron voor me”  Op het podium in de EKKO staan twee stoelen en een tafel waar twee microfoons op liggen. De zaal is een prima ruimte voor dit leerzame onderonsje. Presentator/ rapper Brainpower neemt samen met The R zijn 25-jarige carrière onder de loep. Van anekdotes over zijn debuut uit 1986 Paid in Full tot aan de laatste plaat, The Seventh Seal uit 2009; hij spreekt alsof het gisteren gebeurd is. Brainpower is met zijn brede kennis over hiphop een goede keus als interviewer. Hij stelt interessante vragen, die nog interessantere antwoorden opleveren. Zo steekt Rakim een heel verhaal af over zijn debuutalbum met Eric B, wat door velen wordt gezien als beste hiphopalbum aller tijden. “Voordat Paid in Full uitkwam, zag ik mijn toekomst in American football liggen. Hiphop was niet iets waar geld mee te verdienen viel, het was gewoon een leuke bezigheid”, zegt Rakim. “Maar op een gegeven moment stop je met groeien en als je  dan niet rond de twee meter zit, is het met je toekomst als quarterback gedaan. Gelukkig waren Eric B. en ik toen al met Paid in Full bezig”, zegt de inmiddels vol uitbetaalde rapper lachend. Naar eigen zeggen zat Rakim altijd met zijn neus in de boeken. Met name religieuze en filosofische boeken grepen zijn aandacht. Dat hoor je duidelijk terug in de muziek van de New Yorker. Rakim heeft de status van ‘conscious rapper’: zijn teksten hebben het doel om kennis over te dragen en bewustzijn te creëren bij de luisteraar. De studenten stellen tijdens de vragenronde vooral vragen over waarom hiphop zijn bewustzijn is verloren. The God Emcee spreekt duidelijke taal: “Toen hiphop als muziekgenre begon te groeien, werd het ook steeds ruiger. Rappers kregen het idee dat ze pas serieus werden genomen als ze spraken over hun gangsterstatus”, zegt The R.  Die stoere gangsterpraatjes zijn volgens hem de reden waarom het aantal soortgelijke rappers als Rakim sterk is afgenomen. “Luisteraars imiteren wat ze horen. Gangsterrap en conscious hiphop zijn qua teksten een wereld van verschil. Zo werd een van beide niet meer cool om naar te luisteren en welke dat was, merkte je meteen. Zowel op straat als bij een nieuwe generatie rappers”, legt hij uit. “Maar”, voegt Rakim toe, “als ik zie wat voor passie de studenten vandaag voor hiphop hebben, maak ik me nergens zorgen over.”  Stick to your guns, maar niet alsof je gangster bent. Dat is de belangrijkste les die Rakim Allah aan de studenten van de Herman Brood Academie wil meegeven. “Anders was ik nooit geweest waar ik nu ben. Ik deed waar ik me goed bij voelde en maakte de muziek die ik wilde maken. Zo was het toen, zo is het nu”, sluit Rakim af. Daarna krijgt hij van de oprichters van de hiphopafdeling op de Herman Brood Academie een diploma in hiphop uitgereikt. Onder luid applaus neemt hij het in ontvangst. Eén van de vele bijnamen van Rakim is The Master. Nu heeft hij, naast eeuwig respect, het certificaat om het te bewijzen.  

Foto's: Joost Slijkoort Artikel verscheen eerst op 3VOOR12/Utrecht  

CyHi Da Prince ft. Big Sean - Woopty Doo (prod. Kanye West)