Leyla'ya olan aşkından kalbi o kadar kabardı, o kadar büyüdü ki Mecnun'un, o Leyla, o kalbin içinde küçücük kaldı. Mecnun'u Mecnun eden asıl buydu. Bildi ki kalp öyle bir sever, öyle bir sever ki, gözlerinin gördüğü hiçbir şey o sevmenin karşılığı olamaz. Aşk ki, kalbe sığsa da âleme sığmaz bir şey... Leyla'yı Mecnun'un kalbinde büyüten şey... Mecnun'u Mecnun'dan geçiren şey... Bildi ki Mecnun, aşkta kavuşmak yok! Aşığın kolları saramaz ki hem sevdiğini. Kaybolup gitmek var sadece aşkın içinde. Sanki Mecnun şu dünyadan hiç gelip geçmemiş gibi...
Gökhan Özcan
