#Tea over #Kabul | #Afghanistan

ANE BRUN - THE DANCER

Bense burda yapayalnızım. Ne denli iyi ağırlansam da, eninde sonunda bir yabancıyım aranızda. Bir başkasıyım. Ötekiyim. Sürekli bir yabancı gibi yaşamanın ne demek olduğunu bilemezsiniz siz; sürekli yabancılığını hissederek yaşamak ne kadar yıpratıcı bir duyguymuş meğer… Hiçbir ‘yakınlığın’ kapatamayacağı bir uzaklık bu.

Bir oğlum olursa, dedi. Kınalı elleriyle okşadı küçük patikleri. Sustu, en çok susardı. Babasını çok sevip oğluna sabah türküsü mırıldanacağım. 

https://www.youtube.com/watch?v=OZhNKyAa4OY

"İçinden geçenleri bildiğim gibi, bilmediğim bir dili anlıyorum sanki." dedi kadın "Karlı bir gecede, anlamadığım bir dilde, bildiğim bir gönülde sevilmek istiyorum." diye içinden geçirdi adam. Kadın, bildi hemen içinden geçenleri.

O gece ne kar yağdı, ne sevilmek isteyen bir adam vardı.

Buyrun size biraz realizm;

Güzel günleriniz değil; mücadele etmekten yorgun düşüp düşünmeye takatiniz kalmadan uyuyakaldığınız günler olacak. Güzel günlerimiz olmayacak, bunu hazmedin artık. 

Bir yaz sabahı gibi belli belirsiz. 

Restless | 2011 

Hayaller ve ölüler…

Ölüm ve kahkaha. Bulanık suya bir uyku düşür.

'Aşağıda, annem, Nehrin hatırasında çay bardaklarını yıkıyordu. diya min li jêrê şûşe dişûştin di bîranîna robarê de … ‘ -Sohrap Sepehri

Fotoğrafçı / Fotografkêş: Charles Fred / Suriye 

Camdan cama konuşmalar. Beyrut iyi bir komşu.

İlerde de seher vakti hikâye yazıp, kedilerle konuşan ve çocuklar için Kur’an okuyan nine olma duası. Bir dağ eteğindeki evimde, güzel günler ilerde.

| Çengelköy

Komşun olayım sevgili ilkatlas ! ^^

Bozuk fotoğraf makinesiyle yola çıkıyorum. Bir instagram hesabım da yok. Ama yazarım sana. Bir fotoğraf karesine sığdıramadığım ne varsa. Geçtiğimiz köyleri, mola yerlerini, tarla kuşlarını, kavakları… En çok seni. Bir söğüt gölgesinde dinlendiğinden bahsedebilirim. Sol elim ağır aksak. Kedimi kurtarırken kapıya sıkışan serçe parmağım üzerine biraz deniz suyu. Kan toplamış akılla mide arasına sıkışan kalpler. Neden diye sorma. Öfkemin üzerine yağmur yağsın diye, gidiyorum. Çıplak ayaklarla toprağa basarım. Zalime küfrederim. Ölmeyi hayal edersem, cennet provası. Şehirden gidiyorum, kolayı seçiyorum. Zannediyorsun. Gitmenin kolay olduğunu kim söylemiş. Tüm tereddütleri yüklenip emin olduğun yerden gitmek. Susmak için, belki. Ben en çok evimle konuşurum bu yüzden. Dilimden anlamayan eşyayı terkettiğim gibi terkediyorum bu şehri. Bana ahireti hatırlatmıyor hiçbiri. Ama yol. Sahiplenemediğim ‘benim’ deme cür’etinde bulunamadığım her şeyi sırf ölümü hatırlattığı için seviyorum. Bu yüzden yol hiç bitmiyor. Gidiyor. Gidiyorsun. Acemi yolcuyum, kollarımı kavuşturmuş çamurlu bir ırmak kenarında bekliyorum. Burada bir şeyleri ispatlamaya ihtiyaç yok, diplomaya, aitlik hissiyatına, bir tarağa bile. Saçlarımı parmaklarımla tarayabilirim, dedikten sonra peygamber. Tüm alışkanlıkları ve bu şarkıyı da terkediyorum. 

gülten akın.

“bana yeni tutkular gerek bıktım bir solukta buz gibi yaşamak isterim beni öldürürse bu umut öldürür”