...

Μόνο πού εμείς είχαμε αποφασίσει

ν’ αλλάξουμε τον κόσμο

κι αυτό δεν γίνεται με έξοχή.

Τόχαμε πει αυτό.

Ψάχναμε να βρούμε όπλα

ξέραμε

πώς όλοι πεθαίνουνε

αλλά ύπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε

γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο.

Και μείς αποφασίσαμε

το θάνατο στο θάνατο

γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή.

Ξέρω πως υπάρχουνε ατέλειωτες ακρογιαλιές

και δέντρα μες στη θάλασσα

κι ό έρωτας είναι σπουδαίο πράμα.

Αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώνουμε με τα γουρούνια.

Ήρθες εδώ και κάπνιζες

κοιτώντας τα σανίδια.

Ήσουν αόριστος και μακρινός

κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια

ούτε κουβέντα για όλα αυτά

ούτε και γω σου μίλησα

σούπα μονάχα «μη χάνεσαι»

και συ μου είπες «ναι μωρέ»

κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.

Έδωσα μια και γω

έτσι όπως έχω δει

να κάνετε οι άντρες

και τρύπησα με το δάχτυλο

πέρα για πέρα το πακέτο.

Δεν ήτανε κι η μάρκα μου «μωρέ».

Αρκετά δε με βασάνισες;

Χόρτασα πια,

με κούρασαν όλα εκείνα τα όνειρα.

Σε ικετεύω

δώσε μου ένα καινούριο,

ένα αλλιώτικο όνειρο

να ’χει άλλα χρώματα.

Σύριου Γιοχάνα Αντνάν Καραζόλι

Pleiades

after this year , I actually want to give myself a big hug because I’m still standing.

— Μπέρτολτ Μπρεχτ

— Κ.Π Καβάφης, Μισή Ώρα, Τα κρυμμένα ποιήματα

Ό,τι έχεις να πεις να το πεις δυνατά

μπας και ακούσουνε όλοι.

Exarcheia

Γιάννης Ρίτσος

When Uma Thurman said "I still love the people I’ve loved, even if I cross the street to avoid them."

Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:

εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Γαλάτεια Καζαντζάκη – Αμαρτωλό

Νίκος Καζαντζάκης

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά. 

Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει .

Αν δεν ξεχειλίσει η καρδιά του ανθρώπου από αγάπη ή από θυμό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο…

“Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»

Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.

Όσο υπάρχουν παιδιά που πεινούν, Θεός δεν υπάρχει!

Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.

Δεν υπάρχουν ιδέες , υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;

Η Κρήτη δεν θέλει νοικοκυραίους, θέλει κουζουλούς. Αυτοί οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη.

Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει .

Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!

Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο, να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.