“pazar günü çok da geç olmadan uyandım, güneşliği çektim, camı açtım, kahvaltıyı hazırladım, her şeyin tamam olduğunu düşünürken; senin yokluğunu hatırladım.”

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, İkincisinde daha çok hata yapardım. Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar. Çok az şeyi ciddiyetle yapardım. Temizlik sorun bile olmazdı asla. Daha çok riske girerdim, Seyahat ederdim daha fazla. Daha çok güneş doğuşu izler, Daha çok dağa tırmanır, Daha çok nehirde yüzerdim. Görmediğim bir çok yere giderdim. Dondurma yerdim doyasıya, Daha az bezelye. Gerçek sorunlarım olurdu Hayali olanların yerine. Yaşamın her anını gerçek ve Verimli kılan insanlardan olurdum. Farkında mısınız bilmem, yaşam budur zaten. Anlar, sadece anlar, siz de “an"ı yaşayın. Hiçbir yere, yanına; termometre, su, şemsiye ve Paraşüt almadan gitmeyen insanlardanım ben. Yeniden başlayabilseydim, İlkbaharda, papuçlarımı atardım. Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayakla. Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer Ama işte, 85'imdeyim ve biliyorum Ölüyorum