zezé, içimizde ki hüzünle mi kalacağız dersin?
her yerde fazlalık gibi hissetmeme sebep oluyorlar, yok olmak istiyorum
bi gün her yerden defolup gideceğim
için bomboş kalıncaya dek*
rupi kaur-süt ve bal
yıllar geçtikçe büyüyen şey ben değilim de içimdeki bu boşluktur belki de.
içimdeki çocuk nefretle büyüdü
herkes sussa zihnim susmuyor
geçti diyerek gülümseriz ama ışıklar kapanınca gözlerimiz dolar bizim hep.
üzülmekten ölseniz bile kimse umursamaz
kimseyi affedemedin, kendini de
çok yoruldum, kaybolmuş küçük bir çocuk gibi hissediyorum.
içimde öyle bir burukluk var ki oturup sessiz sessiz ağlayasım var
ben bu sabah biraz ölü uyandım ve kimsenin çiçek bırakabileceği bir mezarım yok.
yanlış bir çağa hapsolup kalmıştım.
ben gerçekten aşırı bunalıyorum
ben çok üzgünüm, kalbim buruk.
"sevgi kesmez, sevgi kanatmaz; sevgi hayat almaz, sevgi hayat verir."