Yıkım kararı çıkmış bir aşkın içini boşlatmamaya direnen iki insandık.
Biraz yalnız,biraz yorgun fazla da sessiz.
Seviyordum,biliyordun ve gidiyordun.
Kalbimin acı içinde kıvrandığını hissediyor musun?
Onu hatırlamaya mecbur olduğumu bilmiyor.
Oysa ben hayat bir şiir olsun istemez miydim,sevgili?
Sevda dedikleri kara,küçük bir kan pıhtısıdır.
Gelir,kalbin en içteki,en gizli yerine saplanır kalır.
Ama ne zaman bir yerde aşk dense,aklıma ilk sen geleceksin.
Artık gelsende kabul etmez bu kalbim. Çünkü kaldıramaz bir daha gidişini bu şehir.
Boynun,inançsızlığın yüzünden kirlettiğin eski aşkların kokuyordu.
Kıskandığım yerlerinden öpüyorum.
Bir devrim gibi çekip gittin sol yanımdan. Böylesine gidişlerde sevdaya dâhil mi?
Yokluğumu varlığa çevir,gel,artık benimle mahvol!
Küllenmiş bir özlemin karları halen yüreğimde duruyor, sönmemiş.Yakıyor,acı veriyor…