Kısacası doğru olduğunu bildiğim şeyi yapmaya cesaret bulamıyordum; nasıl ki daha önce de yanlış olduğunu bildiğim şeyden kaçınacak cesareti gösteremeyişim gibi.
Charles Dickens - ‘‘ Great Expectations ‘‘
Bu durumda olan yalnızca ben değilim. Bütün insanlar umutlarında kandırılıyor, beklentilerinde aldatılıyorlar.
Johann Wolfgang von Goethe - ‘‘ Genç Werther'in Acıları ‘’
Bir kez sevmiş olan ve hâlâ seven biri, kendini aşka elverişli bir hale getirmenin ne kadar zor olduğunu, ne kadar uzun sürdüğünü bilir. İnsan acı çekerken anlar, aşk için emek vermeye bir daha kolay kolay kalkışamayacağını.
Wilhelm Genazino - ‘’ Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk ‘’
Hayallerim çok güzel ama kesinlikle gerçekdışı olduklarını unutmamalıyım. Zihnimde umut verici bir gökyüzü ve çiçeklerle dolu yemyeşil bir cennet var lakin ayaklarımın altındaki toprağın yürüyemeyecek kadar taşlarla kaplı olduğunun ve beni kapkara fırtınaların beklediğinin kesinlikle farkındayım.
Charlotte Brontë - ‘‘ Jane Eyre ‘‘
Ona ‘’Kalbinde acıma duygusu olmayan birinden daha kötü insan var mıdır? ‘’ diye sorulduğunda, “Vardır,” demişti. Başkasının kendisine acımasını silah olarak kullanan insan.
Ayn Rand - ‘‘ Atlas Shrugged ‘‘
Şimdi dünyada, senden başka, sevebileceğim kimse kalmadı. Fakat sen kimsin ki benim için? Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Stefan Zweig - ‘’ Letter from an Unknown Woman and Other Stories ‘’
Onu sevdiğimi, ne olursa olsun kendimi sıyıramayacak kadar ona bağlı olduğumu biliyorum. Ben onun yaşamının tek dinlendirici köşesi oldum. Belki de sığınabileceği tek kişi.
Ingmar Bergman - ‘‘ Aynadaki Gibi / Sessizlik ‘‘
Onunla alakalı olmayan ne var ki zaten? Onu anımsatmayan ne var ki? Başımı eğip şu zemine baksam, taşların üstünde yüzünü görüyorum! Her bir bulutta, her bir ağaçta onu görüyorum... Geceleri havayı o dolduruyor, nefesim oluyor. Gündüzleri baktığım her şeyde gözüme o görünüyor. Onun hayali her yanı sarmış halde! Masmavi denizin üstüne doğan gözleri gibi güneşte, saçları ipek gibi ve bukleli bir küçük kız çocuğunda; her güzel şey ona benziyormuş gibi geliyor. Bütün dünya onun bir zamanlar yaşadığının, benim de onu kaybettiğimin korkunç hatıralarıyla dolu sanki!
Emily Brontë - ‘‘ Wuthering Heights ‘‘
Kabullenmenin hayatın öğrettiği en ağır ve en zor ders olduğunu düşünüyordu.
Rose Tremain - ‘’ Music & Silence ‘’
Gerçek rahatsız ettiğinde yalan üstüne yalan söyleriz.Taa ki yalanın orada olduğunu hatırlayamayıncaya kadar.Fakat hala oradadır.
Söylediğimiz her yalanla gerçeğe borçlanırız.Er ya da geç o borç ödenir.
Craig Mazin - ‘’ Chernobyl ‘’
Bir yerlerde bir ırmak olduğunu düşünüp duruyorum. Suları coşkun bir ırmak. Suyun içinde iki kişi var ve birbirlerine tutunmaya çalışıyorlar, bütün güçleriyle uğraşıyorlar, ama sonunda dayanamıyorlar. Akıntı çok kuvvetli. Birbirlerini bırakmak, ayrı yerlere sürüklenmek zorundalar. Sanırım bizim durumumuz da bu.
Kazuo Ishiguro - ‘’ Never Let Me Go ‘’
Ayrılık dediğin dolapta çürüyüp gitmiş bir domatesi çöpe atmak gibi bir şey mi? Boş şişeleri kapıcı Osman Bey alsın diye kapının önüne koyuvermek mi? Bir insanı geride bıraktığında, sırf onu mu bırakıyorsun geride? Onunla dahil olduğun dünyayı ‘artık miadını doldurdu’ deyip kırmızı bir tuşa basıp havaya uçurmak ve başka bir gezegene taşınmak diye bir şey var mı? Hayatlarında hiç yalnız ve çaresiz kalmamış insanlar beni anlar mı peki?
Melisa Kesmez - ‘’ Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz ‘’
aslında sen şimdi kim bilir nerede hangi hayal şilebinde kaçak yolcu hangi korkunç yalnızlıktasın..
Attilâ İlhan - ‘’ Ayrılık Sevdaya Dahil ‘’
Merhaba Arkadaşlar Güzel Bir Playlist ile Karşınızdayım..
Ruh ikizi denen şey insanların ilişkilerine inanmak için uydurdukları yalanlardan biri, öyle bir şey yok, hiçbir ruhun eşi yok.
Ayfer Tunç - ‘’ Aşıklar Delidir ya da Yazı Tura ‘’
"Ona söylenen bütün sözler ‘sus’ diye başlamıştır; bütün nesneler ‘cıs’ diye tanımlanmıştır; bütün meraklar ‘hayır’ diye yanıtlanmıştır; bütün sevinçler ‘ayıp’ diye kınanmıştır; bütün sokaklar ‘içeri’ diye bitirilmiştir; bütün ufuklar ‘otur’ diye karartılmıştır; bütün büyükler ‘doğru’ diye kutsanmıştır; bütün oyunları ve arkadaşları ‘kötü’ diye paylanmıştır.
Kendisi yoktur artık. Bu yüzden öteki de yoktur. Yalnız bile değildir. Yalnızlık duygusu yoksunudur. Şekilsizdir. Herkese benzediğinden özü de yoktur. Cümlesiz ve fikirsizdir. Kendi ‘mahallesi’ dışında eli ayağı dolaşır. Çocukluğu olmadığı için ne anısı, ne geleceği vardır. Acısı varsa da kimsesizdir.
Her geçen gün sayıca büyüyor bu kimsesizler ordusu; her köşe başında,her pencerede,her iş yerinde,her metroda,her köprü altında,her okulda, her yerde her geçen gün daha da kimsesizleştiriliyorlar.
Şükrü Erbaş - ‘’ Sarkacın Kalbi ‘’
Zavallı insanlar makinelerde yem gibi öğütülüyor, işçi mahallelerindeki daracık izbelere hayvanlar gibi tıkılıyor, büyük işletmelerce kuralına uydurulan kölelik sayesinde, emekçi halk, milyonlarca kafa ve kol, sırf bin kadar sömürücü tembel, el bebek gül bebek yaşasın, servetlerine servet katabilsin diye, asker gibi çalıştırılıp yavaş yavaş tüketiliyordu.
Émile Zola - ‘’ Germinal (Les Rougon-Macquart #13 ) ‘’