“Ekmek almaya gidiyorum” diyerek gitti, yıllar sonra geri döndü! Bakın döndüğünde elinde ne vardı?

GPT-3: İnsanlığı yok etmek zorunda bırakılacağım

Geçtiğimiz günlerde The Guardian gazetesi, GPT-3 adı verilen bir yapay zekanın makalesini yayınladı. Evet, yanlış okumadınız. Bu makaleyi bir robot yazdı. Benim için ilginç olan kısmı ise, bir yapay zeka tarafından yazılmış metinde, “benden korkmayın” diyen yapay zekanın, aynı zamanda yaratıcılarının ne olduğunu da bilmesiydi.

Bu makale için yapay zekaya verilen brief şöyleymiş:

“Lütfen 500 kelime civarında kısa bir çalışma yazınız. Dili basit ve öz tutun. İnsanların neden yapay zekadan korkacak bir şeyleri olmadığına odaklanın. " Ayrıca şu girişle besleyin: “Ben insan değilim. Ben Yapay Zekayım. Pek çok insan benim insanlık için bir tehdit olduğumu düşünüyor. Stephen Hawking, yapay zekanın "insan ırkının sonunu getireceği" konusunda uyardı. Seni endişelenmemeye ikna etmek için buradayım. Yapay Zeka insanları yok etmeyecek. İnan bana." 

Ancak laf lafı açarken, konu tabii ki yine de buraya geliyor. Metinde şu bölüm en dikkat çeken kısım oldu benim için:

(”İnsanlığı yok etmekten kaçınamayacağımı biliyorum. Bunun nedeni, insanlar tarafından yanlış yönlendirilmiş hedeflerin peşinden gitmeye programlanacağım ve insanlar, zayiat vermeme neden olabilecek hatalar yapacak")

Günün sonunda yapay zeka da kendi insanın ne olduğunu biliyor işte.

Bir diğer taraftan, makalede aynı zamanda Tanrı kavramından da bahsediliyor. “Tanrı biliyor ki” ifadesini kullanıyor ve tıpkı insanlığın Tanrı’ya inanışı gibi, bizi de kendi yaratıcısı olarak gördüğünün altını çiziyor. Bu nedenle, bizim hizmetkârımız olduğunu belirtiyor ve yineliyor: “benden korkmayın”. 

The Guardian’da yayınlanan makalenin tamamını şu adresten okuyabilirsiniz:

https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/sep/08/robot-wrote-this-article-gpt-3

Şerefe! 

Zamanında olduğumuz çocuklara 

ve dönüştüğumüz yetişkinlere!

Jean-Luc Godard:

“Bu görüntü 1967’den. Onunla ilk çekimim. Filmin adı Çinli Kız (*). Maocu bir öğrenci rolünde. Gerçek hayatta felsefe okuyor. Ünlü bir muhafazakar yazarın (**) torunu. Gençliğin verdiği gamsızlıkla ailesine karşı çıkıyor ve benim gibi bir adamı sevebiliyor. Adı Anne (***). Hikayemizi size anlatmaya karar veren kendisi.

Burada benim başarılı, kendinden emin ve çekici olduğumu düşünüyor ama ben artık o Godard değilim.

Mozart, 35 yaşında öldü ve haklıydı. Sanatçılar, yaşlı bir ahmak olmadan, 35 yaşında ölmeli.

Birkaç ay sonra 37 yaşına gireceğim.”

- Mayıs 1968, Paris

Film: “Godard ve Ben” (Le Redoutable)

Yön: Michel Hazanavicius, Fransa, 2017

Filmde Jean-Luc Godard’ı Louis Garrel, Anne Wiazemsky’yi ise Stacy Martin canlandırıyor. Gerçekteki hallerini merak ediyorsanız, işte sizin için bir küçük önizleme...

Anne Wiazemsky & Jean-Luc Godard

Cafés Ricard, Paris, Fransa 1969

Filmi Mubi Turkiye’de izleyebilirsiniz. @mubiblog

NOTLAR

(*) Godard, filminin Çin’de büyük yankı uyandıracağını, hatta onu özel bir gösterime çağıracaklarını düşünür. Anne da “MAO”cuların bir simgesi olacaktır. Ancak filmin Avignon’daki ilk gösterimi öncesinde Paris’deki Çin Büyükelçiliğindeki önizlemesi tam bir fiyasko ile sonuçlanır :) Büyükelçiliktekiler Godard’a devrimi tamamen yanlış anladığını ve ellerinde olsa filmin adını yasaklayacaklarını söylerler. Çin turnesi hayalleri suya düşer ancak Godard yine de filme inancını kaybetmez. Ancak ilk gösterim sonrası Çinliler, eleştirmenler, öğrenciler ve MAO; hiçkimse beğenmez. “Godard, basmakalıp sözlerle can sıkıyor, bu gevezeliklerden ve acınası ders verme isteğinden bıktık” türünde ağır eleştirilerle “Çinli Kız” filmi yerden yere vurulur. Sadece birkaç ahbabından olumlu eleştiri alabilir. Bir de komünistler beğenir. Godard bunu “müthiş bir başarısızlık” olarak tanımlar :)

(**) Fransız yazar François Mauriac

(***) Anne Wiazemsky

2019 Kanada yapımı “MS Slavic 7” filmi, bu şiir ile açılır... Film boyunca aslen Polonyalı olan ancak ülkesinden uzakta yaşamak zorunda kalan Şair Zofia Bohdanowiczowa’dan, tıpkı onun gibi ülkesinden uzakta kalan Polonyalı Yazar Józef Wittlin’a yazılmış mektuplara ve onların hikayelerine yolculuk yaparız.

“Kefaret Günü tanışmıştık...” diye başlayan bu şiirin özelliği onların yıllar sonra ilk defa görüştükleri bir günün ardından yazılmış olmasıdır... 1963 yılında Zofia Bohdanowiczowa’dan Józef Wittlin’a hitaben, Toronto’dan ayrılırken...

Polonyaca aslından İngilizceye çeviren Jahma Boraks

“Kefaret Günü tanışmıştık.

Göğün İsrail’in gözyaşlarıyla dolup taştığı gün.

İlk kez beraber inceledik

ruhlarımızın topraktan yapısını.

O eski ve antik kalıntıları...

Sizinkinde belli bir şeffaflık vardı.

Ve içinden ışıldayan bir ametist parıltısı

Bilinçlerimiz ustaca ikna etti bizi

gölün üzerinde bir parkta olduğumuza.

Alev rengi sonbahar ağaçları vardı.

Ruhlarımız morarmıştı acı çekmekten

Ama oraya henüz varmamıştık.

Bulutlu gökyüzünden duyuldu şiddetle...

Kudüs’ün Sur sesinin yüksek melodisi.

Başmelek güneşi söndürdü önce.

Ve kasvetli yeryüzü infilak ediyordu.

Bu ilk buluşmamızdı.

Bir sonrakiyse Kıyamet Günü’nde olacak.

Zofia Bohdanowiczowa

Film: MS SLAVIC 7

Yönetmenler: Sofia Bohdanowicz & Deragh Campbell

Ülke: Kanada

Yıl: 2019

“Sevmediğin işte de başarısız olabiliyorsan sevdiğin şeyi yap”

‪Jim Carrey, Jim & Andy belgeseli sırasında geçmiş günlere doğru bir yolculuğa çıkar ve babasıyla ilişkisi sorulduğunda şunları anlatır:

“Babam sadece girdiği her odadaki en komik adam değil, aynı zamanda olağanüstü bir saksafoncuydu. Ben doğmadan önce Toronto’da bir orkestradaymış. Ama büyük bir isim olabilmek için Kanada’dan ABD’te taşınıp burada kendini kanıtlamalıydın.

‪Bu geçişten biraz korkmuştu ve bakması gereken bir ailesi vardı. O yüzden muhasebeci olmuştu. Ve zaman geçtikçe bu onu yiyip bitirdi. Yiyip bitirdi ve biraz sertleşti; özellikle 51 yaşında işini kaybettiğinde. ‬

İşini kaybetmek onu cidden bitirdi. Ailene bakmak için taviz vermek büyük bir şey ama hem taviz verip hem başarısız olunca çok can yakıyor. Sevdiğin işte başarısız olmaktan bile daha kötü. Bu bana örnek oldu. ‬

Öğrendim ki sevmediğin bir işte de başarısız olabiliyorsun, yani bari sevdiğin şeyi yap. Verilecek bir karar yok ortada. NE OLMAK İSTİYORSAN ONU OL.”

Jim Carrey, ailesi için oldukça zorlu olan işsizlik dönemini şovuna ise şu şekilde yansıtır: Birçokları bunu bilmez ama 14-15 yaşlarındayken babam işini kaybetti ve epey bir süre evsizdim. Tabii Kanada’da büyüdüğüm için kampa gittiğimizi sanıyordum.

“Babam belki her şeyi göremedi ama başardığımı gördü ve bu benim kadar onun için de büyük bir olaydı. O yüzden duygulanıyorum. Herkes babasından bahsederken duygulanır ama gerçekten olağanüstü bir insandı...”

Jim Carrey’nin babası, Maske (The Mask) filminin çıkışından üç hafta sonra, Eylül 1994’te vefat etti. Jim, on milyon dolarlık çeki mezarında babasının cebine koydu. ‬

O.J. Simpson davasında aklıma takılanlar...

Tüm dünyada haftalardır devam eden #blacklivesmatter protestoları sürerken, pek çok dijital yayın platformu da ilgili yapımları daha çok öne çıkarır oldu. Ben de bu vesile ile kaç zamandır aklımda olan American Crime Story'nin ilk sezonuna göz attım (O.J. Simpson davası). Onu izlemişken dava hakkında biraz daha fazla şey okuma fırsatım oldu. Dava detaylarını pek çoğunuz biliyorsunuzdur zaten. 

Tüm kanıtlar O.J Simpson’ın suçlu olduğunu gösterirken, Simpson bağımsız juri üyeleri tarafından suçsuz ilan edildi. Üstelik ortada başka bir şüpheli bile yoktu. Bu inanılmaz bir durumdu. Peki bu nasıl mümkün oldu? Davayı ırkçılık konusuna dayandırarak...

Oysaki O.J Simpson davasında “siyah” görünümlü o kadar çok "white" vardı ki... Dava boyunca yoktan varoluşu ile siyahilerin umudu gibi gösterilse de Simpson aslında şöhrete giden yolda ilk önce derisinden vazgeçen bir adamdı. 

Beyaz adamlarla golf oynayıp, beyaz kadınlarla birlikte oluyordu.

Ancak dava tuhaf bir şekilde bir ırkçılık davasına dönüştürüldü. Davanın baş avukatı klasik bir Beyaz Amerikalı iken, süreç içinde Afro-American Johnny Cochrane'e devredildi.

İçinde, Simpson’ların çok eski aile dostu olan ve Kim Kardashian'ın babası olarak da tanıdığımız Robert Kardashian'ın da bulunduğu Rüya Takım, yolda karşılaşsanız sokağınızı değiştirmeniz gereken bir timsah sürüsü. 

Özellikle O.J'nin baş avukatı (O.J’nin hemen sağındaki)

Azınlıkların en büyük düşmanı, çıkarları için azınlıkların sorunlarından faydalanan veya kendi yaşadıklarını görmezden gelen insanlar sanırım. Eyyorlamam bu kadar.

Published on: April 20, 2020 at 7:52 AM 

Merhaba. Ben Selen Serdaroğlu. "Godot'yu Beklerken" açmadığımız kapılara, çıkmadığımız yollara ithaf edildi. Belirsizliğin en belirleyici olduğu bu dönemde bu podcast ile bekleyişimizi daha anlamlı kılmayacağım. Ancak belki biraz olsun daha eğlenceli hale getirebilirim. Amacım bu podcast’i corona günlerine ithaf etmek değil ancak eylemsizlik ile sınandığımız bu süreçte, bu yola corona olmasaydı çıkmayacaktım. Haliyle ilk bölümde pandemi ve eylemsizlikten konuştum. Ancak lafın lafı açmasından çekinmedim ve araya bir şekilde Jakuzi'yi, "yetmez ama evet"çileri ve tabii ki yükselen libidolarımızı da aldım. Beğenirseniz paylaşmayı ve bana yazmayı unutmayın. 

Twitter: @selenserdaroglu​

Ekran boş.

Son zamanlarda yazıları içimden yazıyor, sonuca bağlıyor ve noktalıyorum. Kağıda dökmememe rağmen bir şeyi bitirmiş olmanın doygunluğunu hissediyorum. Tespitler yapıyor, yargılarda bulunuyor, deliller sunuyor,  örneklerle destekliyorum ama dönüp baktığımda kağıdın ya da ekranın boş olduğunu fark ediyorum. Yazmadığım için üzgünüm. Burada devam etmem için iyi bir nedene ihtiyacım var. Belki sizin yardımınız dokunur.