“İki kendim varmış maviş anne Biri benmişim biri mutsuz Ben ölürsem maviş anne, mutsuz için Dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.

Ben ölürsem mutsuza iyi bak!”

ben senin en çok bana yansımanı sevdim

bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni

mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim

ben, seni sevdim... ben, seni sevdim. ben... seni...

Her şeyin anlamını yitirdiğini fark ettiğim dakikalar tıklatıyor penceremi, şu günlerde.

Özlem Aydın

Kimi sevsem sensin / senden ibaret

Kırık dökük bir gökyüzünün altında, gürültülerle geçti benim çocukluğum.

Özlem Aydın

ağzından dökülen her sözcük, en güzel dizelerin birer parçası olabilir.

Özlem Aydın

içimdeki o çocuksu sevinci yitirmeye başladığımı hissediyorum ve bu beni çok fazla üzüyor. yavaş yavaş tükeniyorum. eriyorum. toz olup savrulmaktan, kaybolmaktan çok korkuyorum.

Özlem Aydın

ruhuma akıttığım gözyaşlarını artık kendimden saklayamıyorum. kaçıp gitmek, kendimden en uzağa varmak istiyorum. bu bedenin içine sıkışıp kalmışım. kurtulamıyorum.

Özlem Aydın

bir buket deniz getirdim sana, gözlerindeki hüzne karşılık.

Özlem Aydın

gözlerin, sabahın sekizinde bana açık

ne günah işlediysek yarı yarıya...

yakılmış bir mektubum. sağ olan küçük kağıt parçasında saklıyorum seni.

Özlem Aydın

sadece biraz yalnızsın. biraz yarım bırakılmış, biraz da kapanmışsın içine lakin biraz değil çok karanlıkta kalmışsın.

Özlem Aydın

‪günlerimi loş ışıklı bi odada ‬ ‪bir kitaptan bir kitaba koşarak, ‬ ‪içtiğim sigarayı söndürüp diğerini yakarak kendimi, yalnızlığa bırakacağım‬

Özlem Aydın

tenin tenime değdiğinde

bütün saatler seni gösterirdi

bütün sokakların adı sen oluverirdin

o şarkılar seninle güzelleşirdi

o loş ışığı da anlamlandıran sendin

şimdi ise boğulduğum denizden başka bir şey değilsin

Özlem Aydın

ben

senden önce ölmek isterim...

gitmek istiyorum artık ‪hiç bilmediğim bir yerde ölmek denizlere karışmak istiyorum‬

Özlem Aydın

‪karanlığı geri verin bana ‬ ‪ağlamak istiyorum onda‬

Özlem Aydın