Olgunlaştıkça insan ilişkilerinde önceliklerin de değişiyor. Şu an benim için en önemlisi huzurlu hissetmek, beni yormayan yıpratmayan insanlarla olmak, hayattaki yüklerimizi dertlerimizi paylaşmak, her yönden birbirimizin hayatını kolaylaştırmak...
Sonra bir bakmışız, tüm taşlar yerine oturmuş. Kafanda her şey sessizleşmiş, sorularının cevaplarını da almışsın. Oluruna varmış, zaten ne yapsan da oluruna varırmış. Sadece zamanı var.
Yaşamın boyunca her insanın bir amaca hizmet ettiğini anlayacaksın. Bazısı senin imtihanın olacak, bazısı seni kullanacak, bazısı sana öğretecek. Fakat en önemlisi bazısı da içindeki en iyiyi ortaya çıkarmanı sağlayacak işte onlar daima yanında tutmaya değer olanlar olacak.
Çabalamaktan öyle bıktım, laf anlatmaya çalışmaktan öyle usandım ki... Sessizliğin arkasına sığınıyorum artık. Anlaşılmadığım ve değer görmediğim kişilerden o kadar sessiz ve sakince uzaklaşıyorum ki anlamaları bile zaman alıyor...
Kimseye muhtaç değilim, kimseye çıkar için yaklaşan biri değilim, eğer birinin yanındaysam onu seviyorumdur başka sebebim yok.
Sevgili evladım, gece herkes uyuduktan sonra kendine sarılarak ağlamaman için elimden gelen her şeyi yapacağım, seni bana benzetmeyeceğim.
Nasıl izah etsem; sanki herkes hayatına kaldığı yerden eskisinden bile güzel devam edebiliyormuş da, bir tek ben olduğum yere çakılı kalmışım gibi. Üzerimde çocukça bir suçluluk var. Sanki o anların benimle güzel olmayışı da benim yüzümdenmiş gibi. Anlatabildim mi, bilmiyorum...
Anlattığınız insanlar olmadığınızı anlamanız bir ömrünüze bedel olacak... Lütfen kendinize uzaktan bakmayı öğrenin.
İyi ki üzmüşler diyorum, bu sayede bazı şeylerin farkına vardım, insanların gerçek yüzünü gördüm, sonra olması gerektiği gibi davrandım, onlar da bana değiştin dediler.
Kırıldığını belli etmeyen insanlar vardır. Sizi kaybetmemek için susarlar, aptal oldukları için değil.
Affetmeyeceğim! Affetmenin, ne büyük uyum isteği ve palavra olduğunu fark ettim. Çok uyumsuz muşum. Azıcık uyayım diye, ne fedakarlıklar yaptım. Geçmiş olsun, affedemiyorum, etmeyeceğim de. Korku kendi cehenneminde debelensin, benim cehennemim başka.
Bana kalırsa insanlar sadece öğlene kadar çalışmalı. Öğleden sonra da dere kenarına gidip; resim yapmalı, felsefe yapmalı, tartışmalı. İnsanlık ancak böyle gelişir... Zaten insan 70 sene bir ev almak için çalışır mı?
Haluk Bilginer
https://www.guzelsozlerin.com
İnsanlarla yüzyüze konuşarak her sorunu halledebilirsin ama bazı insanlar gelir önüne, hangi yüzüne konuşacağını bilemezsin. Pablo Neruda
İyileri aptal sandığımız yerde yitirdik insanlığımızı...
La vita è bella
Hiçbir şey ayağınıza gelmez, en azından iyi olan hiçbir şey. Her şeyi gidip kendiniz almanız gerekir.
Bernard Shaw
Niye insanlar birbirlerini sevmiyor abi? Bunun bir maliyeti de yok, Bedava bir şey yani...