-  Dark (2017)

Yaşarken kendini kaybedenler, kendini kaybetmemek için ölenler, hayat her geçen gün daha da çirkinleşiyor.  

Şu sevgi cümlelerini arasına sıkıştırılan ‘’sonsuza dek’’in ömrü ne kadar?

Bir hafta, bir ay, bir yıl veya sıkılıncaya kadar mı?

Sevişince süre kısalıyor mu, yoksa yiyişince bir değişiklik oluyor mu?

Yenisini bulunca son kullanım tarihi diyerek unutuluyor mu?

Sahi, sizin sevginizin ömrü ne kadar?

Araba alırsın araba fiyatından fazla vergi ödersin, bir eğlence olur alkol alırsın alkol fiyatından fazla vergi ödersin. Çalışırsın, kazandığının %35'i vergiye gider, harcarsın harcadığının 2 katı vergiye gider. Hani vatandaş olduğuma dair belge olmasa, ülkede zulüm gören mülteci olduğumu düşüneceğim.

‘’Çırılçıplak ve tek başımıza geldik bu hayatta, çırılçıplak ve tek başımıza ayrılacağız.  Ailemiz, arkadaşlarımız, sevgilimiz veya çocuğumuz olabilir. ama bu yine yalnız olmadığımız anlamına gelmez. 

Yalnız yaşamak için yaratılmış canlılarız. Bu sebeple her şeyden önce kendimiz için yaşamalıyız. Bencil bir yaklaşım gibi görünse de çoook gerçekçi olduğu kesin. yalnızız, yalnızzzzzzzz. ‘’

Hadi ateş dansı yapalım, şamansız yağmur yağdıralım. Herkes kendi içerisinde kaybolmuşken, yaşamaya değecek gizli sırrı bulalım.

Oynak fikirlerim, kıpırtsız parmaklarım. Tek arzum yaşlı bilgenin sözleri gibi, Muradıma erdirecek bir düşünce.

İnsan önce ne istediğini bilecek, hayat kısa -ah vah derken bitiyor. Seçiminizi yapmalı ve yola çıkmalısınız, aksi halde yarım yamalak zevkler içerisinde ölürken bulursunuz kendinizi.

Hadi acın gözlerinizi, secin yolunuzu...

Çok bekledim onu, bekledikçe daha büyük acılar çektim. Bana bıraktığı acıyı seviyorum, kendi gölgem gibi sahipleniyorum. Ama onun yokluğuna dayanamıyorum. Sürekli kafamın içerisinde, geceleri yastığımın kenarında, gündüzleri göz kapaklarımda…

İçimdeki yangın, beni benden alan. Onun yokluğu, beni deli eden.

Bazen ben bile kendimi yabancı kalıyorum, vücudum ruhumun yanında cılız kalıyor, market eşantiyonu gibi. ‘’Sonum bu mu’’ diyorum. Hani hala kendimle konuşabiliyorken sormak geliyor içimden, cevabın gelmeyeceğini bilsem bile tekrar tekrar sormak. Sonu anlamak, bir son var mı bilmek. Sahi ben neredeyim, kimim ben, aynaya bakınca görecek miyim kendimi. Belki gülümserim, birazcık sarılırım. Bende böyleyim be derim.

Varlığım, yansımalarıma karıştı. Kaybolan nice ruhlar gibi gitti işte. Bende Gidiyorum. Belki de gitmişimdir.  

Belki bir gün tekrar o kırlarda bağıra çağıra şarkı söyleyip koşarız.

Belki bir gün tekrar güveniriz.  Belli mi olur, hala nefes alıyoruz…

Seninle olabilme fikri, kafamın içerisinde bir hayat yaşıyor.

Bir geçmişi düşünüp, bir geleceği düşünmekten asla bulunduğu anı yaşayamayanlar. Sizlerde hoş geldiniz

Her roman sonrası…

               Keşke gerçek olsa diyoruz. Yaşadığımız her yeni gün, bitirdiğimiz bir roman sayfası olsa. Okudukça ‘’yaşadıkça’’ güzelleşen bir dünyamız olsa. Hayat, mutlu sonla biteceğini bildiğimiz bir roman olsa…  

                Olsa diyoruz, olmayacağını bal gibi biliyoruz. İstesek de istemesek bu hayatı bırakamıyoruz. Hüsranları, hataları, utançları, acizlikleri, yeni günleri bırakıp kaçamıyoruz. İçimize işlemiş olan acıları bırakıp kaçamıyoruz. Fazlasıyla ihtiyaç duyduğumuz ütopyamıza asla ulaşamıyoruz. Bütün o acılar ölüme kadar içimizde kalacak ve biz bunu kabullenemiyoruz…                

              Asla hayatımızın ikinci bölümü olmayacak ve biz bunu kabullenemiyoruz…

"Sadece 5 dakika daha yaşamak istedim, bütün öldürülen kadınlar gibi."

"Soğuk olan hava değil Mahsun. İnsanlar soğuk. Hayat çok soğuk. Keşke bu kadar soğuk olmasaydı da dünya, sen de bu kadar üşümeseydin… Çok değil, bir iki aya kadar da kış biter zaten. İdare et. Üşümezsin… (Tabutta Rövaşata)

Tecavüzün ve cinsel istismarın sınır tanımadığı ülkemizde 

Acilen Cinsel eğitim verilmeli. 

Cinsellik tabu olmaktan çıkmalı. Erkek veya Kıza cinsel eğitim zamanında ve doğru biçimde öğretilmeli. Hem cinsiyle ilişki yaşayan ayıplayacak kadar gerici olan bu topluma asıl doğrusunun tacizciler ve çocuk istismarı yapanlar ayıplamak olduğu öğretilmeli.

Asıl yanlışın ve ayıplanması gerekenin hayvana tecavüz olduğu öğretilmeli.

İnsanların hayvanlardan farkının akıl olduğu unutulmamalı.