amanita virosa

Gün serin ve güneşliydi. Bahçe nöbeti tutulmuştu. Çıkışta ayaküstü konuşulanlar bir dönemi kapatmak üzerine oldu.

Ne üzüntü ne mutluluk hissediyorum. Karışığım. Her gelecek olana eyvallah diyorum. Nedir bu bendeki rahatlık bilemiyorum...

Bahar dalları.

Yüreklerimize de bahar gelmesini diliyorum daima 🙏 zaman zaman hüzünler, umutsuzluklar olsa da her gecenin sonunda doğan güneş gibi yüreğimizde de baharlar olsun ....

Canım Adana. Öyle bereketli, öyle yumuşak bir havan var ki hiçbir bakım olmasa da ağaçların hep yemiş verirler. Bahçemizde limon ve yeni dünya ağacı var ve onları görmek bile mutlu ediyor beni...

Bu fotoğraf Çukurova Üniversitesinden, o gün küçük bir ziyaret yaptık. Fakültenin orada dolanıp fotoğraf çekildik Aras ile. Bahar çiçekleri açmıştı her yerde. Nisanda Adana'nın kokusu bir başka oluyor gerçekten. İnsanın ruhu gıdıklanıyor resmen. İnsan oradayken farkedemiyor bu güzelliği ama başka şehirlere gidince o kokuyu bulamıyorsun maalesef ve arıyorsun hasretle.

Şehrimi seviyorum. Kesin dönüş ne zaman olur bilemiyorum. Çukurova insanı gerçekten de başka yerde zor yaşıyor. Umarım hayırlı zamanlarda dönmek nasip olur...

Kahvaltı bir çeşit terapi gibi bana. Yumurtaya pul biber, çaya da şeker atmaya devam :)

Kimseyi, hiç kimseyi.

Hesap paylaşmıyorum.

Adana'da son demler...

Yenilenmiş ben ile Nisan'da Adana...

İyi ki diyorum. İyi ki böyleyim :)

Bursa - Acemler gün batımı...

Sevgili 35.yaşım ne diyeceğimi bilemiyorum ama en çok da bu şiir ile ifade edebilirim kendimi. İçimde bir çocuk kaldı mı bilmiyorum. Büyüdüm mü emin değilim. Tek hissettiğim çoğunlukla yorgunluk. Bu süreçte istediklerimse pek olmuyor. Zaman diyorum. Geçecek. Garip bir dinginlik de hissetmiyorum desem yalan olur. Hala arıyorum. İçimdeki kendimi. Tamamlanmamış hissediyorum bazı şeyleri... iyi ki doğdum sanırım...

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.

Dante gibi ortasındayız ömrün.

Delikanlı çağımızdaki cevher,

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün.

Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?

Benim mi Allahım bu çizgili yüz?

Ya gözler altındaki mor halkalar?

Neden böyle düşman görünürsünüz,

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!

Hangi resmime baksam ben değilim.

Nerde o günler, o şevk, o heyecan?

Bu güler yüzlü adam ben değilim;

Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;

Hatırası bile yabancı gelir.

Hayata beraber başladığımız,

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;

Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!

Geç farkettim taşın sert olduğunu.

Su insanı boğar, ateş yakarmış!

Her doğan günün bir dert olduğunu,

İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!

Her yıl biraz daha benimsediğim.

Ne dönüp duruyor havada kuşlar?

Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?

Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.

Uyudun uyanamadın olacak.

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?

Bir namazlık saltanatın olacak,

Taht misali o musalla taşında.

Sahur kahvesi de içildi :) dolunay etkisi midir nedir kaç gündür kafam bi milyon. Yazın oruç tutamıyordum eskiden baya zayıflıyordum çünkü. O zamanlar ablam biraz dalga geçerdi. Abartıyorum diye. Şimdi kendisi tutamıyorum diyor ben anlayışla karşılıyorum. Geriye dönüp bakınca hayatımdaki herkese hep anlayışla baktığımı farkediyorum. Oysa çoğu kişi bana öyle bakamadı. Hep bir şekilde yargılandım. Herkesi olduğu gibi kabule ve sevmeye devam ettim değişmelerine rağmen. Susmaya ve aynı kabule devam etsem bir ömür devam ederdi çoğu arkadaşlık ve dostluklarım. Lakin bir incelik de istemeye hakkım varken bunu sunmayan kim varsa yol verdim. İyi ki yapmışım.

Dostlarımın mutluluğunda ben de mutlu oldum ve yanlarındaydım içtenlikle sarıldım. Kötü hissettiklerinde yine yanlarında olmaya çalıştım, bir mesajla, konuşmayla ya da kalktım yola çıkıp yanlarına gittim. Son 20 yılıma dönüp baktığımda ise benim hem mutlu hem de kötü olduğum zamanlarda aynı kişiler yanımda olmadı hiçbir zaman. Kötü olmam umursanmadı. Mutluluğumda ve başarımda yanımda olanlar azaldı. Ama en çok da kötü olduğumda yanımda olmayanlar incitmişti kalbimi. Çünkü insan mutluluğunda bir şekilde daha güçlüdür ama kötüyken aynı güçlük ve sakinlikte olamaz...

35 yaş olmaya 1 hafta kaldı. Büyümek gerçekten sancılı bir süreçmiş. Ebeveynlerinin, kardeşlerinin, eşinin, dostlarının aslında ruhunda nelere sebep olduğunu farketmek yorucu oluyor. Ve en üzücü olanı ise her yaşla birlikte içindeki çocuktan uzaklaşmak...

Gecenin şarkısı

Bu sahurların bir anlamı olmalı...

Bir Kadın Bir Hayat ve Mine (Türkan Şoray-Cihan Ünal)

Bir Yudum Sevgi (Hale Soygazi-Kadir İnanır)

Çekildiği dönem koşulları itibariyle ve kadının her dönem ülkemizde yaşadığı zorlukları anlatan çok güzel filmlerdi. Hiçbir kadın bir erkeğe hem maddi hem de sevgi yönüyle muhtaç değildir ve olmamalıdır...

Onca yolu yürüdüm sanırken başımı eğdiğimde anladım ki aynı yerdeyim!