Kankam, sevgilisi mesaja geç cevap verince az önce yanlışlıkla 107 kere aradı

(via yapmacanim)

Anonim olup soru sormak isteyen varsa hoşça kabul ederim.

Bir rüya görmüştüm iki sene evvel, aylardan Ağustostu ve 21′idi günlerden... Aysel’i görmüştüm rüyamda, gözlerimin içine bakıp asıyordu kendini. Hareket etmeye çalışsam da nafile, ona koşmaya çalışsam da nafile... Gidemiyordum. Aniden telefona gelen mesajın sesiyle kalktım, kan ter içindeydim. Aysel ‘’Günaydın kanka’’ yazmıştı. Aradım, buluşalım falan dedim ama nasıl korkuyorum, ona bir şey oldu sandım. Saat 15:30 gibi falan buluştuk, selam demeden direk sarıldım. Biraz yürüdük, oturduk Burger’a birer menü yedik. Yakın çevredeki kafenin birine girdik, iki sade filtre kahve söyledik. -Aysel, sabah rüya gördüm.  +Sahi mi, ne gördün? -Sen... Sen kendini... Sen intihar ediyordun. +Saçmalama Hakan, ben neden böyle bir şey yapayım? -Bilmiyorum, inan bilmiyorum... Ama sen orada öyleyken, ne bileyim yardım edemedim, hareket bile edemedim lan! +Bak Hakan, ben öyle bir şey yapmam emin olabilirsin. Hatta al tokam, sende dursun. Bana bir şey olursa, olacağını sanmıyorum ama sende dursun. Beni hatırlatır.  Deyip tokasını vermişti, bileklik niyetine taktım. Biraz daha oturduk muhabbet ettik evine bıraktım ama evine girmeden sıkıca sarıldım. Eve geldiğim, duşa girip birkaç el LOL’e girdim. Sabah 4 suları falan duşa girip yattım. 10:00 civarında uyandım rutin olarak yediğim mısır gevreğini yedim, tekrar LOL’e girdim. Aysel’e mesaj attım WhatsApp’dan, tek tik kaldı. İki el girip tekrar aradım, ulaşılamıyordu. Evine gittim, insanlar toplanmıştı evin önünde. Korktum, koşarak içeri girdim. Teyzeler ‘’Aa gencecik kızdı, niye yaptı...’’, ‘’Kim bilir ne sorunu vardı garibin...’ falan filan konuşunca ürktüm, koştum Aysel’in giden cesedini gördüm. Donup kaldım, ailesi yoktu zaten. Babası ve annesi öleli yıllar olmuştu, o kalan miraslarıyla yaşıyordu. Ondan sonra evine vs... ne oldu bilmiyorum, zaten pek de önemi kalmadı. Onun sokağından 2 senedir geçemez oldum. üzerinden 2 sene geçti, koskoca iki sene! Verdiği toka hala bileğimde ve sokağına girdim, evde başkaları yaşıyordu. Şu dersi öğrendim; ‘’Hayat bir otobüs ve ölüm denilen şey son durak. Bizler yalnız birer yolcuyuz. İnsek de, inmesek de o otobüs, o yolda gidecek...’’

17 yaşında aşk falan yaşamıyosun ygsye hazırlanıyosun kandırmayın milleti amk

hiç kimsenin samimiyetine inanmıyorum, herkes iyi oynuyor.

Uyumayanlar yine geçmişe dalmış.

vedaların her türlüsü zor ve can alıcı ,bir gün kendimize veda etmek zorunda kalmamak dileğiyle.