uzun zamandır üzerinde çok düşünüyorum kendimin, senin, bizim. sahi gerçekten biz diye bir şey var mıydı? biz, ne zaman gerçekten kelimenin tam anlamıyla “biz” olabilmiştik yada olabilmiş miydik? seni tanıdığımı sanırdım, tanıdığım o adam nereye gitti? onu bu hale ben mi getirdim yoksa her zaman buydu ama ben mi göremeyecek kadar kördüm? merhametini, vicdanını, kalbini sevdiğim adam nasıl bu kadar duygusuz, kör ve bencil biri olabildi? senin hiçbir şeye ihtiyacın olmasın diye ben sana her şey olurken sen nasıl bu kadar hiçbir şeyim olamadın? oysa ki çok büyük isteklerim yoktu senden, sev isterdim biraz yada sevmiyorsan sever gibi yapma isterdim. biraz yanımda olmana, taşıyamadığım bu kafayı omuzlarında dinlendirmeye ihtiyacım vardı; senden sadece bunu isterdim. evim sandığım kalbinin, kapısını önünde kaldığımı hatta benim bir anahtarım dahi olmadığını yeni anlayabiliyorum sahiden kör olmuşum seni severken. oysa sen başından beri söylüyordun dimi bana? “benim neremi seviyorsun?” diye defalarca sormuştun? ben seni böylesine körü körüne severken, sen bile kendini sevmiyordun. kendime ne yapmışım böyle, kendini bu kadar sevmeyen bir adamı nasıl sevebilmişim böyle körü körüne? kendi hayatı için bir kere elini taşın altına koymayan bir adamın benim hayatım için bir karar vermesini beklemişim senelerce, ağzından çıkacak tek bir lafa bakmışım. sahi bunu kendime nasıl yapabilmişim? kendi hayatını iyiden çok kötüye döndüren bir adamın, benim hayatım için iyi bir şeyler yapmasını beklemişim.
şimdilerde anlıyorum, ya sen değiştiğin artık benim sevdiğim o adam olmadığın için ya da seni hala deli gibi sevmeme rağmen tüm bu dengesizliklerden yorulduğum için yeni anlıyorum. senin hiçbir hissin sevgiden oluşmuyormuş, ben kandırmışım kendimi aptal gibi “bunu yaptı çünkü beni seviyor” diye oysa sen gözüme baka baka bağırmışsın beni sevmediğini, ben duymamışım yada duymak istememişim. ne acı. şimdilerde anlıyorum; senin tüm hayatın için “güven noktan” olmuşum ben; korktuğunda, üzüldüğünde, yaralandığında gelip tüm kötü şeyleri geride bırakarak yanından ayrıldığın ve tekrar kötü şeyler gelip seni bulana kadar bir daha hiç yanına uğramadığın bir güven noktası sadece.
