''insanlar bu evrene fırlatılıp atılmış oldukları için, varoluşumuz belirli bir anlamsızlık içerir. özgürlüğümüz, gelecekten emin olmadığımız anlamına gelir ve yaşamlarımızı yaptığımız seçimler belirler. bizi çevreleyen evren hakkında bir anlayışa sahip olduğumuz kanısını taşırız; durumun farklı olduğunu anlatan bir şey keşfettiğimizde ise yaşamlarımızı çeşitli yönleriyle yeniden değerlendirmemizi gerektiren varoluşsal krizler yaşarız. anlam ve değer taşımanın tek yolu, seçimler yapmaktan ve sorumluluk almaktan geçer.”

“ruhun gözüyse, bedenin yüzlerce gözünden çok daha değerlidir bizim için; çünkü, gerçek varlığı yalnız onunla görürüz.”

''ah, insan sevinci ne kadar da sefil, kısa ve hayal kırıklığıyla dolu! çünkü aslında, car en realite, aşkın doruk ânı ne kadar sürer ki? hiç, bir an, belki bir saniye. bir saniyelik esrime ve ardından... toz, kül, hiçlik.''

“bir çiçeği düşünün. eğer onu sularsanız, yeterince ışık verirseniz ve belki biraz da beslerseniz, o zaman büyür ve serpilir. eğer ihmal eder, karanlıkta tutar, böceklerin yapraklarını yemesine izin verir ve kurumasına göz yumarsanız, solup ölecektir ya da en iyi ihtimalle çok çirkin bir bitki olacaktır. insanlar da bitkiler gibi serpilebilir, gerçi bitkilerden farklı olarak biz kendimiz için seçimler yaparız: ne istediğimize ve ne olacağımıza biz karar veririz.”

şiir merdiveni çok dik;

ayağımı attığım ilk basamaktan,

hoş gör, daha yukarı çıkamayacağım.

"yaşam benim için gittikçe daha zorlaşıyordu; beden keyifsiz oldu mu, yürek de ölgünleşir. bana öyle geliyordu ki, hiç öğrenmemiş olduğum, ama yine de çok iyi bildiğim bir şeyi, yani yaşamayı unutuyordum."