Teoman özetlemiş; “Bir gün herkes değişir, anlamak zor gelir

özür dilerim dedim bir karmaşa ve mutsuzluk çukuruna battığım, tamamen acı çektiğim ve oradan çıkmak için hiçbir şey yapamadığım için özür dilerim. şimdiye kadar yaptığım hatalar için özür dilerim. kayıp savaşlar için özür dilerim. geceler boyunca sonsuz çığlıklar içinde boğulduğum için üzgünüm. dünyaya layık olmadığımı düşündüğüm için üzgünüm. her gün, gerektiği kadar deniyor olmama rağmen hiçbir şeye yetemediğim için ve beni anlamadığınız için üzgünüm.

Seni seviyorum bunu unutma. Sevmek kavuşmaya yetmiyor, bunu da.

İçimden gelmeyen şeyleri samimiyetsizce yapmak yerine hayır demeyi seven biri oldum. O kadar da zor değilmiş, sınırlar güzeldir.

kabına sığmayan bir ruh, asi bir zihin, gördüğü her şeyle dalga geçebilen bir göz ve sevgi dolu ama kontrollü bir kalp

Like if you save

17 yasinda bir lise öğrencisinin 1996 yılında yazmış olduğu bi intihar mektubu :

canimdan cok sevdigim annem ve babam´a

sabah uyandığınızda anne yine odama gelip beni uyandırmak isteyeceksin. belkide bu defaki soğuk tenimin sonucu, geceleri içtiğim sigara dolayısıyla açık bıraktığım pencereye yükleyeceksin. ama bu defa ben kalkmayacağım anne. çok düşündüm çok tarttım hayatin hafifliğiyle kalbimin ağrılarını . bir çok sorunuz belki yanıtsız kalacak biliyorum. ama bu dakika hiçbirini açıklamaya yetmez artık. ben boşverdim sizde boşverin. bu odada kafamı yastığa koyup tavana baktığım günlerin anisi geçiyor gözlerimden. yüreğim çok burkuldu anne , ne yalnız kalabilmeyi becerebildim nede bir birlikteliğin bir parçası olabilmeyi. beni ölüme götüren yolun hiç mümkünü olmayan bir hayat olduğunu anladım. hayatım boyunca hiç birseye karar veremedim belki ama bu intihar sanirim hayatımdaki en önemli kararım. kimsenin sucu yok sadece birilerini ben kaldıramadım

kendimle konuşmak > tüm insan ilişkileri

life hack: die