“Biraz yürürsem geçer dediğim o his beni sokak ortasında ağlattı.”

“o ev bin kez yıkıldı, bin kez yaptım. şimdi yine yangın yeri fakat bir damla su dökmem. bunu bilmek, ağzımda acı bi tat bıraktı.”

Kırıldın. Aynı yerden daha kaç kez kırılabileceğini düşünürken başka yerden kırıldın. Tutunduğun dallar zaten kırıktı. Düştün.

Neyi yaşadıysam hep tek başıma kendi içimde hallettim. O yüzden kimse çıkıp da neden böylesin demesin.

Ben toparlandım sandıkça her şey tekrar yerle bir oluyor ve yemin ederim ben tekrar aynı yere dönmekten yoruldum.

“her şeye gücün vardı. bana yoktu.”

beklerken o kadar çok hevesim kırıldı o kadar çok yoruldum ki olur da bir gün her şey yoluna girerse eğer ben artık orda olmayacağım, bu çok üzücü.

Annenin sevmediği ve senin cidden çok iyi biri diye savunduğun arkadaşının bir süre sonra seni sırtından 42 kere bıçaklaması..

ALLAHIM SEN NE BÜYÜKMÜŞSÜN YARABBİM İÇİMİN YAĞLARI ERİDİ ŞU AN MİS GİBİYİM

O çok sevdiğin şeyi kaybetmemek için gösterdiğin uğraş boşa çıkınca, elinin altındaki her şeyi devire devire yürümeye başlıyorsun.

eski arkadaşlıklarıma bakıyorum da önceden sanki hep sonsuza dek sürecekmiş gibiydi şimdiyse hiç yaşanmamış gibi. ne garip insanın yabancı gibi hissettirenle birçok anısının olması