büyük büyük binaların, çirkin arabaların kirli asfaltların arkasında saklanan ağaçlar, çiçekler,çimenler, küçük küçük salıncaklar, kaydıraklar…sizi seviyorum, bu şehirde sadece sizi seviyorum.şehrin tüm kirinin pasının ardındasınız ve ben sadece sizi görüyorum.

Kim olduğun, kim olmadığın Yaşadıkça doğar içine.

(via elmaninbiryarisi)

Fiftyshadesofblackkkgirl (via fiftyshadesofblackkkgirl)

Beni nasılsın iyiyim sıradanlığından öteye geçirecek yeni bir şeyler öğretecek kitap ,müzik ,hayat felsefesiyle kendine hayran bırakacak insanlarla tanışmak istiyorum.

Evet, gerçekten🍷

İkiye On Kala (via infinity-and-beyondx)

teşekkürler 😇

“tehlikeli sayılmam artık, kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.”

Kaldırımda yatıyor cesetim ve cesaretim. Sana gelemiyorum.

Nazım Hikmet Ran - “Pirayeye Mektuplar” (via imashadowinthedarkness)

(via sesindekiveda)

sana bir ortadoğu şiiri yazmak istiyorum içinde ölmeyen çocukların bembeyaz güvercinlerin gülümseyen kadınların ve beyaz barış bayraklarının dalgalandığı bir yerden kalbimde avrupai sözcükler yok keşke olsaydı keşke olsaydı da eyfel kulesine çıkıp oradan oradan kucaklasaydım varlığını varlığını diyorum ben varlığından daha uzun bir şiir bilmiyorum taşralardan artan öfkeyi göğsümle yumuşatıp ülkenin işlek caddelerine bırakıyorum perşembe akşamları perşembe akşamları hiçbir şey bir perşembe akşamında olması gerektiği gibi değil şu günlerde seccadeler tersine dönük hutbeler okutuyorlar ikimizin şerefine sen arapça bilmiyorsun güzelim ben de arapça bilmiyorum arapça olmasa da allah var şiir olmasa da sevgi var aşk var mı bilmem ama sevgi var bir yerlerde anneme sarılınca anlıyorum

sen gelsen mesela şimdi kanıtlayamayacağım bir şeyler söylesem sana aşk kanıtlanmak ister bilirim yine de olsun güzelim

ideolojilere inanmayan bir köpek sokakta feodal bir düzene karşı havlar ben olmadığın yerlerde seni beklerim somalide bir annenin yağmur yağdırmayan tanrıya olan öfkesiyle aynı hislerle

bilmeliyim güzelim kıvrımlarını aklının suratımda merak edeceğin bir şey yok gözlerime bak gözlerimin içine bak kaburgamın içinde saklıyorum ziynet eşyalarımı güzelliği görmeye  illa göz mü lazım

yırtılmış solungacıyla karaya vurmuş bir balık şarkı söylüyor bu ne anlama geliyor bilmiyorum bilmediğim çok şey var güzelim saçlarının iki yandan sarkması omuzlarına karlı dağların ortasından kıvrılan bir yol gibi özlenen bir şeyleri taşıyor şehirlerin otogarlarına

benimse arabam yolda kalmış kar, kış, kıyamet patinaj yapmaktan öteye gidemiyorum zincirleri bileklerimden çıkarıp lastiklere geçiremiyorum

neyse zincirleri boşverelim

bu manzara iyi sen yoksun ama bu manzara iyi gözlerin yok ama bu aydınlık iyi bu çocuklar bu kuşlar bu bütün yaratıklar yedi kıta iyi sen varsın ve bir yerdesin bu düşünce iyi fazlasını yazmaya gücü yok bileklerimin böylesi iyi

beni anla beni duymasan bile beni anla beni görmüyorsun ama beni bil ne olur diyemeyeceğim şimdi sana ama rica ediyorum ben bir kuyuda seni bekliyorum görsen içimi kuyuları kıskandırıyorum zihnimin rengiyle ve derinliğiyle derinlik kullanıldığı cümleyi olumlamaz sevgilim bize yaşamayı yanlış yerden öğretiyorlar

ülkemizde özgürlük var ve cumhuriyet bir sürü çocuğu öldürdüler demokrasi adı altında ben seni sevmek istiyorum bir şeylerin adı altında bu ülkede her şey mübah her şey mübah da bir sevenleri ayıplıyorlar bir de öpüşen liseli çiftleri

ondördünde kızlar ölüyor gelinlik giydiriyorlar naaşlarına yirmisinde delikanlılar postallar var ayaklarında kemerleri sıkık, kaşları çatık mütemadiyen ölüyoruz güzelim

sen cemal süreyaya bile her zaman inanma hayat kısa, kuşlar ölüyor yaşamaya pek vakit bulunmaz buralarda

bilirim elbette bu şiiri okuyacak vaktin yok anlarım devir acele yaşamak devri sevmelerimiz acele gitmelerimiz acele adım adım gidiyorken ecele n'oluyor ulan burda, diyenlerin  hain damgası yediği bir yerde soluksuz, karanlık gecelerden birinde ben sana sesleniyorum dinsiz bir peygamberin seccadesinden vatansız bir çocuğun kıyıya vurmuş bedeniyle

kahretsin ne güzel müzikler çalıyor benim duyduklarımı sen de duyuyor musun mümkünse duy ama inanma bana inanma güzelim ben senin bildiğin şairlerden değilim zaten ben şair de değilim olsa olsa, yazanıyım bir şiirin ya da senin gibi bir manzaranın karşısında tanrının atamasıyla konuşlanan bulanık bir ayna vazifesindeyim birileri buna şiir diyorsa bunda benim suçum ne?

bir şeylerden ötürü beni maaşa bağlasınlar seni sevmekten mesela ve ya beklemekten bir şeyleri hem biliyor musun epeyce mesaiye kalıyorum bu aralar

rabbim devletlere zeval vermesin halkların ölmesi sorun değil hem kronolojik sırada ölüyoruz nasılsa bir ölüyle bir şehidin arasında duran ince çizgide bir gidip bir geliyor ve kara kaplı deftere bir kaç sayı daha ekliyoruz cansız bedenlerimizle hepsi bu güzelim hepsi bu

bazı akşamlar seni düşünürken kendimi galata kulesinin tepesinden aşağı sarkıtıyorum hezarfen ahmet çelebi miyim neyim zaten o hikayeye de yalan diyorlar zaten bu topraklarda her şeye yalan diyorlar güzelim bu toprakları boşverelim bu topraklarda artık rengarenk çiçekler yetiştirmiyorlar

mesela şey şimdi tam da burada bir konuya girmeliyim nasılsa okumayacaksan güzelim elbette bu şiiri burada bitirmeliyim senin varlığına tırmanıp şöyle seslenmek istiyorum minarelerden

anneler ölmese sigaram hiç bitmese bu ışıklar sönmese hiç kimse çöpleri karıştıran kedileri tekmelemese mesela sen gitmesen dur san -masam  da ben bir şeyleri n külü gırtlağımı yakmasa ya da  dur önce bir gelsen ya hem belki  sen de gitmek istemezsin

kim bilir

Bir otogar hüznü var şimdi üzerimde, sen gitmişin ben kalmışım.

İnsanoğlunda seni şaşırtan şey nedir? Diye sormuşlar Konfüçyüs'e :

“İnsanoğlu para kazanmak için sıhhatini verir. Sonra, sıhhatini kazanmak için parasını verir. İstikbali düşünürken insanoğlu yaşadığı günü unutur. Böylece; ne bugünü yaşar ne de istikbali. Aslında ölüm yokmuşçasına yaşarken, yaşamamış gibi ölürler.”

demiş.

(via ruhunamulteci)